اِعمَلو آل امانت چُرتا"، نه قلیلا"، زیادتا" وفور

جویای علم را به دارالکتب کشیده و در وقت امانت حسابش رسیده. مرجع قاموس را رخصت  تکثیر ندهد و حساب مردمان به گناه تاخیر نبخشد.

رایانه کاران شنگول را فرموده  تا بساط شبکه بپرورد، و نرم افزاریان منگول را گفته تا روال شَعبده بگسترد. جمله دانشیان بی پناه به فریب کتاب قبای بلاهت بپوشاندی و مغز حمار  با حربه ویار به ایشان بنوشاندی، اطفال خلق را کلاه علم بر سر نهاده و شاکیان میز امانت را قبای حلم در بر چپانده، داده ناچیزی به ادعای او اطلاع و دانش و خرد شده  و  نسخه بی مقداری به مدعای او  نمود و بیان و اثر گشته. قاموس  مصطلاحات را از تزاروس، انتولوژی خوانده و ناموس نام حرفه را از کتابداری، اینفورمولوژی گردانده. واسپارگاه سخیف  جایگزین مخزن قدیم کرده و گربه جهانی را بدیل الفهرست ندیم نموده. فایبر نوریش بر دست و پای خلایق کشییده و سایبر زوریش تا مغز و جان سلایق رسیده.

در خبر است از نادره سرآمد ناوبران، نقش بند فسردن مبتدیان، زحمت عالمیان و دشمن آدمیان، و  آخرینِ سلاله ی کتابکاران و اولینِ زنجیره آی تی مداران که فرمود، باد بر بیرق آی تی می وزد و  نام کتابداری در دیگ انحطاط می پزد. پس شتابان به آی تی بپیوندانید و روی از کتابداری بگردانید.