اتاق ویژه برای حفاظت از زنان در کتابخانه های غربی

به گزارش لیزنا به نقل از سایت جی‌استور دیلی، ارین بلیکمور در این مقاله می نویسد: در نیمه دوم قرن نوزدهم زنان در غرب آزادی‌های بیشتر در اماکن عمومی پیدا کردند. دنیای جدیدی بود و مردان نمی‌دانستند با زنان چگونه باید رفتار کنند. ابیگیل ای. ون اسلایک در کتابش به نام «کتابخانه عمومی، مکانی که از زنان در اتاق‌هایی با تفکیک جنسیتی استقبال می‌کردند» به یک بعد از انقلابی که در مکان های عمومی در حال رخ دادن بود می‌پردازد.

کتابخانه‌های عمومی ممکن است جایی کم خطر به نظر آیند ولی در آن زمان به آنها به عنوان مکانی خطرناک نگاه می‌شد. کتابخانه‌ها به طور سنتی مکانی خصوصی برای مردان بودند و زمانی که در ابتدا درهایشان را به روی زنان باز کردند، منتقدان نگران بودند که آیا می‌توانند مکانی مناسب برای زنان باشند که آنها به راحتی در راهروها قدم بزنند و از راه پله‌ها بالا و پایین روند. امکان دارد آنها در کتابخانه با کتاب‌هایی آشنا شوند که غیراخلاقی باشد یا به افراد غریبه برخورند!

ون اسلایک می‌نویسد: «یکی از نگرانی‌های مشخص "ولگردان کتابخانه‌ها" بودند؛ مردان طبقه متوسطه مستاصلی که ولگردی‌شان اهداف والای کتابخانه‌های عمومی را مخاطره می‌کرد.» این ولگردان به صورت داعم به کتابخانه‌های می‌رفتند تا از نتایج شرط‌بندی در روزنامه‌ها مطلع شوند و زنان را دید بزنند.

و اینطور بود که اتاق مطالعه زنان ایجاد شد. در مقطعی این اتاق‌ها در کتابخانه‌های عمومی در سراسر ایالات متحده رایج و مواردی در شهرهای بوستون، سن دیگو و سیتل قابل یافتن بود.

با این که بعضی از این فضاها اتاق‌های واقعی بودند، بیشترشان از آلاچیق‌هایی مجزار تشکیل می‌شدند و یا جاهایی در کتابخانه که تنها برای زنان طراحی شده بودند. طراحی‌هایی با المان‌های نرم‌تر مانند تابلوهای نقاشی و نقاشی‌های دیواری بر روی زنانگی تاکید می‌کردند، در حالی که جزئیاتی مانند فرش‌ها، وسایل و لوازم با طراحی‌های اتاق پذیرایی،‌ فضای خانه را برای زنان تداعی می‌کرد.

واضح است که این فضاها تصور پایین‌تر بودن توانایی زنان در خواندن، سلیقه و خواسته‌هایشان را منعکس می‌کرد. معمولا، این اتاق‌ها در زیرزمین‌ها یا در کنار اتاق بچه‌ها یا دفتر مدیریت قرار می‌گرفتند. آنها از میزهای کمتر و با کارایی پایین‌تر نسبت به اتاق مردان تشکیل می‌گرفتند و محتوای خواندنی آنها تصورات عامیانه درباره ذهنیت و نقش زنان را منعکس می‌کرد.

ون اسلایک می‌نویسد: «در حالی که اتاق‌های مطالعه عمومی کتاب‌های جدی با میزهای بزرگ مستطیلی شکل داشتند که فضایی برای مطالعه طولانی مدت و سنگین انفرادی را ترغیب می‌کرد، اتاق‌های مطالعه زنان معمولا میزهایی داشتند که تعامل با کتاب را دشوار می‌نمود.» وی همچنین اشاره می‌کند که بعضی فضاها اصلا برای خواندن طراحی نشده بودند. آنها به جای آن برای نامه نگاری طراحی شده بودند.

این فضاهای خاص طراحی شده بودند تا ولگردان را بیرون برانند ولی معمولا از دیگر مکان‌های کتابخانه و حتی از صحنه‌های نمایش قابل رؤیت بودند. به گفته ون اسلایک نگاه مستقیم مردان هم با مراقبت از رفتار زنان نظم اجتماعی را حفظ می‌کرد و هم مردان را ترغیب می‌کرد تا با دیدن زنان درست رفتار، اخلاق‌مدار‌تر باشند.

گرچه همانطور که کتابداری حرفه‌ای‌تر شد، کتابداران بیشتر درگیر طراحی شدند. به دلیل تعهدشان به رساندن بیشترین تعداد کتاب به بیشتران تعداد افراد، کتابداران از مخاطبان طبقه متوسط استقبال کردند حتی آنهایی که به عنوان ولگرد باعث ترسشان می‌شدند.

مترجم: ونداد ذوقی