حرف های خودمانی قیصر امین پور برای نوجوانان

به گزارش لیزنا، نخستین شماره مجله سروش نوجوان با مدیرمسئولی مجید بلالی و سردبیری سیدعلی کاشفی خوانساری منتشر شده است. در ابتدای این شماره سرمقاله‌ای به قلم مرحوم قیصر امین‌پور با عنوان «حرف های خودمانی» به چشم می‌خورد. امین‌پور بنیانگذار نشریه سروش نوجوان بود و از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۸۲ سردبیری این نشریه را به عهده داشت.

در سر مقاله امین پور آمده است:

حرف های خودمانی

سلام، بهتر است از احوال پرسی و «پس از عرض سلام» و «ملالی نیست جز دوری شما» بگذریم و به اصل مطلب برسیم.

چون می دانیم که همه شما عجله دارید تا این صفحه را رد کنید و کنجکاو شده اید تا یکبار تمام مجله را نگاه کنید و ببینید آیا دوست دارید پای صحبت این دوست جدید بنشینید، با او دوست شوید و چند ساعتی را با او بگذرانید یا نه؟

بعد اگر خواستید، برگردید تا حرفهایمان را ادامه دهیم و بگوییم چرا این مجله را منتشر کردیم؟

بله، داشتیم می گفتیم که چرا این مجله را منتشر کردیم، اما اصلا چطور است که این پرسش را برعکس کنیم و بپرسیم: «چرا تا حالا این مجله را منتشر نکردیم؟»

چون اگر کسی دوستی بسیار صمیمی داشته باشد که سالهاست از او جدا شده و او را ندیده است و ناگهان پس از سالها دوری، یک روز در را باز کند و او را رو به روی خود ببیند که از سفر برگشته و یک بغل هدیه برای او آورده است، آیا تا این دوست را می بیند، فوری از او می پرسد که چرا آمدی؟

نه، هرگز! بلکه تا او را ببیند ذوق زده می شود، او را در آغوش می گیرد و می گوید: «تا حالا کجا بودی؟»

پس بهتر است ما هم به جای بحث های طولانی و خسته کننده در این موضوع، بگوییم: ببخشید که دیر آمدیم و با یک معذرت خواهی کوتاه به حرف اصلی برسیم.

و اما حرف اصلی ما، همان حرف اصلی شماست که ته دلتان احساس می کنید از حرف های تکراری و معمولی خیلی زود خسته می شوید، از مطالب خیلی خشک و بی روح زیاد خوشتن نمی آید، دوست ندارید کسی همیشه مثل سایه دنبال شما باشد و بر سر شما فریاد بزند: این کار را بکن! آن کار را نکن! این طور نفس بکش! آنطور...

بالاخره هرچیزی اندازه ای دارد و هرکاری راهی دارد. برای یاد گرفتن مطالب علمی و آموزشی کتاب های درسی و غیر درسی هست. برای پند و نصیحت مستقیم، پدر و مادر و بزرگتر ها هستند. شما دوست دارید به غیر از این قصه و حکایت و شعر بخوانید، عکس و نقاشی ببینید، بازی، ورزش و سرگرمی داشته باشید.

دوست دارید دیگران باور کنند که شما دیگر بزرگ شده اید، دوست دارید بعضی وقت ها در کارهایتان مستقل باشید. دوست دارید مسئولیت بعضی از کارها را خودتان به عهده بگیرید، تا ثابت کنید که بچه نیستید و خیلی چیزهایی دیگر... .

خُب، پس چرا برای خودتان یک مجه جداگانه نداشته باشید. مجله ای که مطالبش خشک و بی روح نباشد و همه اش نصیحت نکند و همه اش به آدم ریاضی، علوم، تاریخ و جغرافی درس ندهد، بلکه دوست شما باشد. درست همانطور که گفتیم. مثل دو دوست صمیمی. آیا دو دوست صمیمی که بعد از سال ها همدیگر را می بینند، قبل از سلام و احوال پرسی و بدون مقدمه به هم می گویند: بیا مسئله های ریاضی و علوم را حل کنیم. بیا درباره قانون جاذبه نیوتن با هم صحبت کنیم؟ آیا دو دوست صمیمی که پس از سال ها یکدیگر را می بینند خیلی خشک و رسمی شروع می کنند به نصیحت یکدیگر، که: دوست عزیز حالا که پس از سال ها تو را دیده ام، بدان و آگاه باش که باید همیشه نظافت را رعایت کنی و توی کوچه سنگ نپرانی و دندان هایت را همیشه مسواک بزنی و لباس هایت را اتو کنی؟ نه، بلکه کنار هم می نشینند و مشغول سلام و احوال پرسی و خوردن چای و شیرینی و تعریف خاطره ها و ماجراهایی که پشت سر گذاشته اند می شوند. برای هم داستان و شعر می خوانند. از کتاب هایی که خوانده اند حرف می زنند، درد دل می کنند و درباره مشکلات و سختی های زندگی با هم صحبت می کنند.

از غم ها و آرزو های خود سخن می گویند و بعد هم درس هایشان را می خوانند، مشق هایشان را می نویسند و خود را برای امتحان آماده می کنند.

ما هم چون این ها را می دانیم، دوست داریم با هم دوست باشیم و مثل دو دوست دست به دست هم بدهیم، قصه ها شعر ها و خاطره هایمان را روی هم بریزیم، نوشته های همدیگر را بخوانیم و درباره آنها با هم صحبت کنیم. برای هم نامه بنویسیم و با هم مسابقه بدهیم. خلاصه با هم دوست باشیم و با هم زندگی کنیم و به کمک همدیگر یک مجله خوب تهیه کنیم. بقیه حرف های خودمانی باشد برای بعد.

قیصر امین پور

امین پور روز سه‌شنبه ۸ آبان ماه سال ۱۳۸۶ درگذشت. سرمقاله فوق یادداشتی است که وی برای اولین شماره سروش نوجوان نوشته بود و در نخستین شماره دوره جدید این ماهنامه بازنشر شده است.