وقتی مسئولان با نمایشگاه کتاب تهران استُپ هوایی بازی می کنند!

به گزارش لیزنا، هر روز که می گذرد بیشتر و بیشتر به بازه زمانی برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به عنوان بزرگترین رویداد فرهنگی کشور نزدیک می شویم و متاسفانه آنطور که زمان برای پیشرفت عجله دارد گویی ما برای برنامه ریزی های نمایشگاه کتاب خود عجله ای نداریم و گاهی آهسته قدمی برمی داریم.

بزرگ بودن دل مسئولان و دست اندرکاران برگزاری این رویداد سالانه فرهنگی باعث شده که تن و بدن خود نمایشگاه کتاب هم بلرزد و نگران باشد که نکند فراموش شود!

با نگاهی کوتاه و گذرا به تقویم برنامه ریزی های مختلف برای نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در دوره گذشته به خوبی می بینیم که حداقل در شش ماهه ابتدایی سال، برنامه های اولیه آن هماهنگ و اعلام شده اند اما برگزاری دوره سی و یکم، یکی دو ماهی از تقویم سالانه خود عقب تر است؛ به گونه ای که وارد آذرماه 96 شده ایم و هنوز خبری از تعیین محل برگزاری نمایشگاه نیست.

اولتیماتم وزیر ارشاد هم به جایی نرسید

درحالی که دو سال برگزاری نمایشگاه کتاب در مجموعه شهر آفتاب برای همگان از وزیر ارشاد و معاونان اجرایی گرفته تا کتابفروشان و غرفه داران دوره های مختلف، تجربه شد و سید عباس صالحی وزیر ارشاد برای جبران نواقص و تعیین تکلیف محل برگزاری در نشست خبری خود آب پاکی را روی دست شهرداری ریخت و اعلام کرد که در صورت آماده نشدن زیرساخت‌ها تا پایان مهر ماه، امکان جابجایی نمایشگاه کتاب از شهر آفتاب وجود دارد؛ اما متاسفانه از قول وزیر هم یکماهی گذشت و همچنان همه منتظر هستند.

البته حاشیه های پررنگ تر از متن نمایشگاه کتاب دوره آتی تنها به تعیین محل برگزاری مربوط نیست و ایرادات دیگری هم وجود دارد؛ مثل صادر نشدن حکم اعضای شورای سیاستگذاری نمایشگاه سی و یکم و مشخص نبودن مهمان ویژه نمایشگاه کتاب.

هر کشوری که ایران نمی شود

امیرمسعود شهرام نیا مدیرعامل موسسه نمایشگاه های فرهنگی در گفتگویی با خبرگزاری فارس انتخاب مهمان ویژه نمایشگاه کتاب تهران را در انتظار احکام شورای سیاستگذاری دانست و گفت: با توجه به تعویق افتادن مهمان ویژه شدن کشور چین، ما بلافاصله دیگر گزینه‌ها را بررسی کردیم. کشورهایی مثل ژاپن، قطر و صربستان تا مرحله نهایی برای انتخاب آمده اند و باقی تصمیم گیری ها در شورای سیاستگذاری انجام خواهد شد.

این صحبت نشان می دهد هنوز مشخص نیست که ایران در نمایشگاه کتاب میزبان کدام کشور است. این موضوع بسیار ناراحت کننده است چرا که کشورهای مختلف برای برگزاری نمایشگاه کتاب خود از ماه ها و حتی سال ها قبل برنامه ریزی های پایه ای و اصلی را انجام می دهند اما ما اینگونه سرِ صبر و حوصله هستیم. دلیل کشور چین که میهمان شدنش را به سال های دیگر موکول کرد همین نظم و برنامه ریزی برنامه های مختلفش بود همانطور که از امسال اعلام کرده است، سال 2019 به نمایشگاه کتاب تهران خواهد آمد.

به نظر، قدری مسئولان و دست اندرکاران باید با نگاهی فراختر و وسیعتر به موضوعات و برنامه ها نگاه کنند و اینگونه نپندارند که کشورهای دیگر همچون کشور ما می توانند تصمیمات یکباره گرفته و آنها را اجرا کنند به عنوان مثال نمی توان یک هفته مانده به شروع نمایشگاه از کشوری درخواست کرد که به نمایشگاه کتاب تهران بیاید!

برنامه ریزی ها لاک پشت وار در جریان است

هرچند که افراد گوناگون انجام برنامه ریزی های لازم برای نمایشگاه کتاب دوره سی و یکم را مدام به یکدیگر پاس می دهند و هرفرد به نوعی آغاز کارش را مشروط به آغاز کار دیگری بیان می کند، اما به نظر می رسد وزارت ارشاد در راس مسئولان و دست اندرکاران اجرایی باید هرچه سریعتر ضمن تشکیل و صدور حکم اعضای شورای سیاستگذاری، جلسات آنها را به پا دارد و به تصمیم گیری ها برای انتخاب مکان نمایشگاه یا حتی فرصت اولتیماتم به مجموعه شهر آفتاب خاتمه دهد.

درست است که در این راستا اعضای شورای برنامه‌ریزی صنف نشر در سی‌ و یکمین نمایشگاه کتاب تهران آن هم با کلی حاشیه و جنجال مشخص شدند، اما آنها فقط می توانند بخشی از برنامه ها را هماهنگ کنند و برای عملیاتی کردن و تصمیم گیری های نهایی به کار گروهی اعضای شورای سیاستگذاری نیاز است.

البته ناگفته نماند که وزارت ارشاد معاونان فرهنگی خود را به تازگی معرفی کرده و از این بابت هم کمی کندتر از دوره های گذشته پیش می رود اما شاید بهتر است در این مدت کم باقیمانده تا فرا رسیدن ایام برگزاری نمایشگاه، مسئولان بیشتر به این موضوع بپردازند و قدری سریعتر تصمیم گیری کنند. اگر بخواهیم با همین سرعت لاک پشت وار پیش رویم اردیبهشت 97 هم فرا می رسد و دیگر خبری از نمایشگاه کتاب نخواهد بود.

آن وقت، دیگر عبارت معروف «اومدی ابروشو درست کنی زدی چشمشم رو کور کردی» بسیار بر موضوع ما صدق می کند که دنبال راه چاره برای رفع کاستی های نمایشگاه کتاب و مجموعه شهر آفتاب بودیم که ناگهان تمام نکات مثبت آن را هم به نکات منفی تبدیل کردیم و دردسر پشت دردسر و حاشیه پشت حاشیه!