داخلی
»کتاب
چه اتفاقی برایت افتاد؟ منتشر شد
به گزارش لیزنا، کتاب چه اتفاقی برایت افتاد؟ گفت‌و‌گوهایی درباره آسیب روحی، تابآوری و التیام اثر اپرا وینفری و دکتر بروس دی پِری با ترجمه مریم نفیسی‌راد در ۳۶۰ صفحه مصور توسط نشر معتبر نسل نو اندیش منتشر شده است.
نویسندگان کتاب در قالب گفت‌و‌گوهایی کاربردی و صمیمانه به مطالعه آسیب‌روحی با تمرکز بیشتر بر روی دوران رشد می‌پردازند.
قسمتی از کتاب:
ما باور داریم اگر خانه‌ها، مدرسه‌ها، مراقبت‌های بهداشتی و سامانه‌های سلامت روان محل زندگی‌شان، سؤال «مشکلت چیست؟» را با «چه اتفاقی برایت افتاد؟» جایگزین کنند، این کودکان به‌احتمال‌زیاد زندگی شادتر و سالم‌تری خواهند داشت.
درنتیجه ما قدرت و پتانسیل ابتدای دوران کودکی را تشخیص می‌دهیم. به تأثیری فکر کنید که چند ماه حمایت پیوسته و پیش‌بینی‌شدة والدین جوان، ایجاد می‌کند. این موضوع می‌تواند آغاز پرش مثبتی در زندگی کودک باشد که تکامل سامانه‌های واکنش به استرس همراه با تابآوری بیشتر را باعث می‌شود و درنتیجه، این سامانه‌های تنظیم‌شدة واکنش به استرس، به اطمینان از تکامل سالم در بخش‌های فوقانی مغز کمک می‌کند.
اپرا: پس این نشان‌دهنده این است که پیشگیری تا چه اندازه اهمیت دارد؟ اگر قادر باشیم از والدین جوان در آن ماه‌های ابتدایی حمایت کنیم، مانند این است که به فرزندانشان مگاویتامین ایجاد تابآوری بدهید.
دکتر پری: برای من هم قسمت واقعاً جذاب، قدرت تعاملات کوتاه، اما مثبت مراقبتی است. برخی از کودکانی که مطالعه روی آن‌ها صورت گرفته، فقط در دو ماه ابتدایی تولدشان، از مراقبت همراه با توجه و پاسخگویی بهره‌مند بودند و پس از آن، دنیایشان فروریخت. سال‌ها بی‌نظمی، تهدید، ناپایداری و آسیب روحی پس از آن دو ماه وجود داشت ــ اما عملکردشان بسیار بهتر از کودکانی بود که از همان بدو تولد با آسیب‌های روحی نادیده گرفته شده بودند و پس از آن، سال‌ها مراقبت همراه با توجه و پاسخگویی را تجربه کرده بودند. این زمان‌بندی است که بسیار اهمیت دارد. ارزش برنامه‌های مداخله‌ای ابتدایی، حتی برنامه‌هایی که «دوزهای» کوتاهی از تعامل مثبت دارد را نمی‌توان دست‌کم گرفت.
اپرا: زمان‌بندی بسیار حیاتی است، اما اگر نیازهایتان از همان ابتدا برطرف نشود، چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا می‌شود آن را جبران کرد؟ آیا امکان التیام یافتن آسیب‌های روحی وجود دارد؟
دکتر پری: البته، این خبر خوبی است که در فصل‌های بعدی بیشتر به آن می‌پردازیم. درحال‌حاضر، موضوع زمان و زمان‌بندی بسیار اهمیت دارد. شبکه‌های عصبی درگیر در وابستگی رابطه‌ای و تنظیم، به لحظه‌ها بسیار واکنش نشان می‌دهند، به‌عبارتی، مقدار معنادار تعامل درمانی، هفته‌ای ۴۵ دقیقه نیست و ما متوجه شده‌ایم زمانی‌که با آسیب‌های روحی حاد دست‌و‌پنجه نرم می‌کنید، دوز «قابل‌تحمل» فقط چند ثانیه طول می‌کشد.
اپرا: واقعاً؟
دکتر پری: پیش از اینکه مغزتان محافظت دربرابر درد را شروع کند، می‌توانید شدت حس عاطفی مشاهدة ویرانی زندگی آسیب‌دیده از آسیب روحی خود را فقط برای چند ثانیه تحمل کنید. این رفتار را در پسربچه‌ای سه‌ساله که چندوقت پیش با او کار می‌کردم، مشاهده کردم.
این پسربچه با مادرش نشسته بودند که ناگهان به خانه‌شان حمله می‌شود و مادرش جلوی چشمانش به قتل می‌رسد. ما بی‌درنگ کار با این پسر و پدرش را شروع کردیم. پس از حدود شش هفته، تماسی تلفنی ازسوی پدرش دریافت کردم. او به من گفت: «پسرم به خودکشی رغبت پیدا کرده و می‌خواست خودش را بکشد.»
در بچه‌های سه‌ساله تلاش برای کشتن خودشان امری بسیار نادر است، اما از پدرش خواستم داستان را تعریف کند و بگوید که چه اتفاقی افتاد؟ او تعریف کرد: «پس از آنکه دربارة دلتنگی برای مادرش صحبت کردیم، او به‌سمت ماشین‌ها دوید». از او خواستم دقیقاً ماجرا را برایم توضیح بدهد. او توضیح داد که در صف صندوق فروشگاه خواربارفروشی بودند و پسرش در چرخ‌دستی نشسته بود. پسر به صندوق‌دار نگاهی کرد و گفت: «مادرم مرده، به قتل رسیده.» و ...
۱. از توهین به افراد، قومیت‌ها و نژاد‌ها خودداری کرده و از تمسخر دیگران بپرهیزید و از اتهام‌زنی به دیگران خودداری نمائید.
۲.از آنجا که پیام‌ها با نام شما منتشر خواهد شد، بهتر است با ارسال نام واقعی و ایمیل خود لیزنا را در شکل دهی بهتر بحث یاری نمایید.
۳. از به کار بردن نام افراد (حقیقی یا حقوقی)، سازمان‌ها، نهادهای عمومی و خصوصی خودداری فرمائید.
۴. از ارسال پیام های تکراری که دیگر مخاطبان آن را ارسال کرده اند خودداری نمائید.
۵. حتی الامکان از ارسال مطالب با زبانی غیر از فارسی خودداری نمائید.