داخلی
»اخبار کتاب
دسترسی زندانیان نیویورک به کتاب سخت‌تر می‌شود
به گزارش لیزنا، «دنیل ای. گراس» در این مقاله می‌نویسد: کریستوفر گارسیا 32 ساله که در بروکلین، نیویورک زندگی می‌کند یک هدیه کریسمس دیرهنگام برای پدرش سفارش داد. او دو کتاب در سایت آمازون را انتخاب کرد: «طرح بزرگ» نوشته استیفن هاوکینگ و «واقعیت آن چیزی که دیده می‌شود نیست: سفری به جاذبه کوانتومی» نوشته کارلو رُولی، و آنها را به «تسهیلات اصلاحیه شاوانگونک» در والکیل، نیویورک فرستاد. پدر او، ادوین که خواننده علاقه‌مند به کتاب‌های علمی-تخیلی است، در سال 1995 به جرم سرقت دستگیر شد. در سال گذشته، گارسیا حدود 10 کتاب برای پدرش فرستاده است. به دلیل بازرسی‌های دقیق چند روز اضافی زمان می‌برد تا این کتاب‌ها به مقصدشان برسند. گارسیا می‌گوید: «برای پدرم، کتاب همه چیز است. او گوشی همراه هوشمند ندارد. او به غیر از کتاب به هیچ چیز دیگری دسترسی ندارد.»
دیروز گارسیا مطلع شد که او دیگر امکان فرستادن کتاب به پدرش را نخواهد داشت. این پاییز، نهادهای اصلاحی نیویورک در نظر دارد تا تحویل بسته‌ها برای زندانیان را به غیر از استثنای اجناسی که در لیست محدود فروشگاه‌های زندان قرار دارند، حذف کند. شش فروشگاه تا کنون تایید شده‌اند که «واکِنهُرست» و «جی. ال. مارکوس» از آنها هستند؛ شرکت‌هایی که اجناسی مانند کفش تنیس و وسائل الکترونیکی را از طریق سفارش کاتالوگ‌های پستی ارائه می‌دهند. دو شرکت دیگر به زودی اضافه خواهند شد. (این سیاست هم‌اکنون در یک برنامه امتحانی در سه زندان «گرین»،« گرین هیون» و« تتاکونیک» ایالت نیویورک اعمال شده است.) این محدودیت نه تنها بر روی البسه، غذا و وسایل خانگی بلکه به منابع خواندنی هم اعمل می‌شود که باعث متهم کردن دپارتمان اصلاحات و نظارت اجتماعی نیویورک به سانسور توسط منتقدان شده است. بعضی از منتقدین اظهار داشتند پنج فروشگاه تایید شده کمتر از صد کتاب برای فروش دارند که بخشی از آنها کتاب‌های رنگ‌آمیزی هستند. گارسیا می‌پرسد: «چرا آنها کتاب را حذف می‌کنند؟ ما شاهد مقابله بروکراسی با انسانیت هستیم.»
زمانی که من با دستگاه زندان نیویورک تماس گرفتم، تام مایلی سخنگوی دپارتمان اصلاحات و نظارت اجتماعی نیویورک تایید کرد که طبق قانون جدید زندانیان دسترسی به کتاب‌های جدید و استفاده شده از فروشنده‌های آنلاین و کاتالوگ‌های خرید پستی تاییدنشده و همچنین ارسال شده از طریق خانواده‌شان را از دست می‌دهند. او من را به معاون دپارتمان اصلاحات، انتونی جی. آنوچی ارجاع داد که در یک مصاحبه تلفنی گفت: «زندانیان همواره می‌توانند از فروشنده‌ها کتاب بخرند.» این دپارتمان اخیرا یک فروشنده جدید به نام «موزیک با میل» را تایید کرده است که ده‌ها هزار عنوان کتاب را عرضه می‌کند. (در مقایسه با دستگاه کتابخانه عمومی نیویورک که ده‌ها میلیون کتاب دارد.) طبق دستورالعمل شماره 4911A آنوچی اضافه کرد: زندانیان همچنان به کتابخانه‌های زندان و وام‌های بین‌کتابخانه‌ای دسترسی دارند. مایلی پیشنهاد داد که دوستان و اعضای خانواده به جای فرستادن کتاب به فرد زندانی به کتابخانه‌های زندان از طریق سازمان‌های مردمی مانند« کتاب‌های پشت بند» (Books through bars ) کتاب اهدا کنند. در یک بیانیه بخش نیویورک «کتاب‌های پشت‌بند» این قانون را محکوم کرد؛ یک داوطلب تهدید کرد که در صورت منحل نشدن این دستورالعمل شکایت رسمی خواهد کرد.
از مایکل شین هیل، یک زندانی در «سینگ سینگ» که به جرم قتل به پنجاه سال زندان محکوم شده است، درباره تاثیر این قانون بر او پرسیدم. او در یک مکالمه تلفنی به من گفت: «همین الان هم سخت کتاب به دست می‌آوریم. انگار آنها دارند کتاب را ممنوع می‌کنند بدون اینکه آن را رسما ممنوع کنند.» هیل در برنامه آموزشی زندان ثبت‌نام کرده است و برای کلاس زبان چینی نیاز دارد تا یک کتاب شصت دلاری را تهیه کند. (یک حقوق خوب در زندان نیویورک حدود بیست و پنج سنت در ساعت است.) بعضی از استادان درخواست هشت منبع مختلف در یک تحقیق می‌کنند. زندانیان به اینترنت دسترسی ندارند.
هیل چند ماه قبل در یک اطلاعیه که بین زندانیان پخش شد از این دستورالعمل جدید خبردار شد. او می‌گوید: «آنها در اطلاعیه‌ای که پخش کردند گفتند که تاثیری بر کتاب نمی‌گذارد.» او می‌گوید محدودیت‌های بسته‌های ارسالی بعدا گسترش یافتند. به گفته او کتابخانه زندان که آن را جایی شلوغ و مواجه با کمبود کتاب توصیف کرد، نمی‌تواند جایگزین دسترسی حال‌حاضرش به کتاب‌ها شود. او می‌گوید: «زمانی که به یک کتابخانه عمومی زندان می‌رویم، در واقع با هزارها نفر دیگر برای کتاب‌ها رقابت می‌کنیم.»
مارس سال گذشته، زمانی که دپارتمان اصلاحات از قصدش برای تغییر فروشنده‌ها به فروشنده‌های شخصی اطلاع داد، چند دلیل مختلف را اذعان داشت: «برای حداکثری کردن موجودیت غذا و بسته‌های گوناگون»، «برای ایجاد رقابت میان فروشنده برای عرضه اجناس گوناگون با قیمت‌های مناست» و برای حفظ «امنیت بالا» و «فعالیت کارآمد». ولی آنوچی به من گفت که دلیل اصلی اتخاذ این تصمیم مقابله با قاچاق است؛ مخصوصا قاچاق مواد مخدر مانند هروئین و ماریجوانا. آنوچی می‌گوید: «دیگر فقط برای لذت بردن نیست، زندانیان دارند تلف می‌شوند.»
بیانکا تایلک، یک فعال زندانیان که پروژه مسئولیت‌پذیری اصلاحات را راه‌اندزای کرده است، درباره موثر بودن محدود کردن پست برای مبارزه با مواد مخدر غیرقانونی تردید دارد. او می‌گوید: «بهبود استخدام، آموزش و نظارت بر کارکنان برای کاهش دادن میزان قاچاق بسیار موثرتر خواهد بود تا محدود کردن بسته‌های زندانیان.»
آنوچی اذعان داشت که کارکنان زندان در بعضی مواقع به قاچاق در زندانها کمک کرده‌اند. او می‌گوید: «بیشتر کارکنان صادق هستند؛ آنها کارشان را به خوبی انجام می‌دهند. ولی برخی از نیروی بیست و نه هزار نفره ما سازش می‌کنند و من می‌خواهم قوی‌ترین پیام بازدارنده را بدهم که آنها را دستگیر می‌کنیم، آنها را کاملا مقصر می‌دانیم و زمانی که مجوز دریافت کنیم بازخواست خواهند شد.»
تام میلی، سخنگوی دپارتمان اصلاحات از آمار دقیق قاچاق کشف شده در کتاب اظهار بی‌اطلاعی کرد ولی یک افزایش 64 درصدی در قاچاق به وسیله بسته‌های شخصی بین سال‌های 2013 تا 2017 را عنوان کرد.
محدودیت‌های اعمال شده بر خرید کتاب توسط زندانیان می‌تواند دپارتمان اصلاحات و نظارت اجتماعی را در معرض شکایت‌های حقوقی قرار دهد. پائول رایت که« اخبار حقوقی زندان» را در طول 17 سال فعالیت در زندان تاسیس کرده است، می‌گوید: «اگر آنها بر روی اعمال این قانون سماجت کنند، به نظر من ما باید منتظر شکایت‌های قانونی باشیم که باعث غیرقانونی شدن این دستورالعمل می‌شود.»
زندانها می‌توانند به صورت قانونی با فروشنده‌های خصوصی قرارداد ببندند، ولی می‌بایست قوانین متمم اول* در مورد آزادی بیان را در نظر بگیرند. رایت می‌گوید: «کتاب‌ها توسط قانون اساسی حمایت می‌شوند ولی کفش تنیس نه.» آنوچی در این باره نگران نبود: «اگر من از مورد شکایت قرار گرفتن می‌ترسیدم، کار دیگری انتخاب می‌کردم چون مردم مدام از من شکایت می‌کنند. این سیاست مغایر با حقوق متمم اول نیست.»
بسیاری از دستگاه‌های زندان مجبور به برگرداندن سیاست‌های مشابه به دلیل اعتراضات مردمی شده‌اند. رایت به برداشته شدن ممنوعیت کتاب «جیم کرو جدید» نوشته میشل الکساندر در زندان‌های نیوجرزی بعد از اینکه اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا نامه‌ای به گری ام. لانیگان، معاون اصلاحات نوشت، اشاره کرد. آنوچی می‌گوید: «این یک برنامه امتحانی است. ما انجامش می‌دهیم. تا یاد بگیریم و ببینیم هر گونه تنظیماتی لازم است یا نه.» ولی رایت می‌گوید که ایالت‌ها معمولا انگیزه‌های مالی قوی‌ای دارد که با کم کردن کارکنان و قراداد بستن با فروشنده‌ها به دست می‌آورند. دپارتمان اصلاحات می‌گوید از فروشنده‌ها کمیسیونی دریافت نمی‌کند ولی این دستورالعمل باعث کم شدن تعداد کارکنان مورد نیاز برای پروسه بسته‌بندی می‌شود.
رابرت رز، یک زندانی در «سینگ سینگ» که به جرم قتل به بیست و پنج سال حبس محکوم است، می‌گوید که اخیرا یکی از اعضای خانواده‌اش برای او کتاب «عصبانیت» نوشته یک بودیست ویتنامی به نام تیک نان هان را که از وبسایت آمازون خریداری شده بود فرستادند. این وبسایت این امکان را می‌دهد که خانواده رز یک کتاب را سفارش دهند و صورت حساب را برای او در زندان بفرستند. رز با استفاده از حساب پرداختی زندان آن را پرداخت می‌کند. او در پاسخ به سوالاتی که من توسط بیانکا تایلر برای او فرستادم گفت: «من معمولا چند ساعت در روز را مطالعه می‌کنم.» رز اجازه دارد حداکثر 25 کتاب را در سلولش نگه‌داری کند. او دوست دارد که بر روی تختش، صبح زود یا دیر وقت مطالعه کند. کتاب‌ها به او کمک می‌کند تا با جامعه در ارتباط باشد. او به تازگی کتاب «زندگی‌تان را طراحی کنید: چگونه یک زندگی خوب و شاد را بسازید» نوشته بیل برنت و دیو اوانز را تمام کرده؛ یک کتاب سال 2016 که هدف آن آماده کردن خواننده‌ها برای تصمیمات در تحصیلات و شغل است رز هدفی دیگری داشت: «من آن را می‌خواندم تا برای رهایی‌ام آماده شوم.»
شایان ذکر است، سایت نیویورکر اخبار و واکنش های مربوط به این مقاله را هم منتشر کرده است که به شرح زیر است:
«به‌روزرسانی: در روز جمعه 12 ژانویه، اندرو کومو، فرماندار ایالت نیویورک در توییتر خود منتشر کرد: «من خطاب به دپارتمان اصلاحات می‌گویم که برنامه امتحانی ناقصش که فرستادن کتاب و بسته‌های شخصی به زندانیان را محدود می‌کند را لغو کند.» یک سخنگوی دپارتمان اصلاحات و نظارت اجتماعی توضیح داد که این برنامه تا زمانی که نگرانی‌ها درباره «قیمت و موجودیت اجناس در این برنامه» در نظر گرفته شوند، معلق می‌شود.»
--------------------------------------------------------------------------
* متمم اول قانون اساسی ایالات متحده آمریکا:
این متمم قانون اساسی به کنگره اجازه نمی‌دهد تا در این موارد قانون وضع کند:
1. تثبیت یک دین به عنوان دین رسمی
2. ممنوعیت بر پیروی آزادنه از هر دینی
3. محدودسازیِ آزادی بیان
4. نقض آزادی مطبوعات
5. مداخله در حق تجمع صلح آمیز
6. منع حق شکایت به منظور جبران خسارت‌ها از سوی دولت.
مترجم: ونداد ذوقی
۱. از توهین به افراد، قومیت‌ها و نژاد‌ها خودداری کرده و از تمسخر دیگران بپرهیزید و از اتهام‌زنی به دیگران خودداری نمائید.
۲.از آنجا که پیام‌ها با نام شما منتشر خواهد شد، بهتر است با ارسال نام واقعی و ایمیل خود لیزنا را در شکل دهی بهتر بحث یاری نمایید.
۳. از به کار بردن نام افراد (حقیقی یا حقوقی)، سازمان‌ها، نهادهای عمومی و خصوصی خودداری فرمائید.
۴. از ارسال پیام های تکراری که دیگر مخاطبان آن را ارسال کرده اند خودداری نمائید.
۵. حتی الامکان از ارسال مطالب با زبانی غیر از فارسی خودداری نمائید.