کتابخانه‌های عمومی؛ پناهگاهی برای بی‌خانمانان در زمستان

به گزارش لیزنا، روزنامه گاردین در روز سه مارس مقاله‌ای به قلم «این انستیس» منتشر کرد که به کمک‌های اجتماعی کتابخانه‌های عمومی در روزهای سرد زمستانی و همچنین دیگر کمک‌های این مکان عمومی اشاره می‌کند.

به تازگی انجمن دولت‌های محلی انگلستان اعلام کرد که به دلیل کمبود بودجه، فعالیت بسیاری از مراکز کودکان، کتابخانه‌ها، پارک‌ها و مراکز تفریحی تعلیق می‌یابد. «این انستیس» که خود کتابدار است و در وبسایت اخبار کتابخانه‌های عمومی نیز فعالیت می‌کند مقاله‌ای برای روزنامه گاردین نوشته است که از اهمیت و خدماتی که کتابخانه‌های عمومی به شهروندان می‌‌دهند، می‌گوید.

در این مقاله آمده است:

در این هوای سرد، کتابخانه‌ها مکانی گرم هستند که درهایشان به روی همه باز است. این تصور که کتابخانه‌ها قرار نیست دیگر اینجا باشند، تنم را به لزره درمی‌آورد.

خیلی چیزهای دیگر درباره بی‌خانمان‌هایی که از کتابخانه‌ها استفاده می‌کنند وجود دارد. آنها به کتابخانه‌ها می‌آیند و ساعت‌ها آنجا می‌مانند. آنهایی که لباس گرم دارند نسبتا وضعشان بهتر است ولی من درباره آنهایی که دستکش هم ندارند نگران هستم که بعد از بسته شدن کتابخانه چه کار می‌کنند. امیدوارم که آنها یک پناهگاه یا جایی گرم داشته باشند. مار کاری که از دستمان برمی‌آید را انجام می‌دهیم. بعضی مواقع به شورای محله زنگ می‌زنیم و سعی می‌کنیم جایی برای آنها پیدا کنیم. بسیاری از آنها بسیار قدردان هستند وقتی جایی برای آنها پیدا می‌شود.

نکته بسیار عالی درباره کتابخانه‌ها این است که همه می‌توانند به آن مراجعه کنند و بخشی از جامعه ما باشند. افراد بی‌خانمانی که به ما سرمی‌زنند خانواده‌ها، پیر و جوان را می‌بیند و امیدورام احساس کنند بخشی از زندگی معمولی انسان را تجربه می‌کنند. این به اندازه کامپیوترها و کتاب‌هایی که عرضه می‌کنیم ارزش دارد.

درون کتابخانه ما، افرادی هم هستند که شما احتمالا وضع آنها را خوب توصیف خواهید کرد؛ مانند بازنشسته‌ها با کت‌های پشمی. ما بیشتر آنها را وقتی هوا سرد می‌شود می‌بینیم، چون که آنها در خانه‌های بسیار بزرگی زندگی می‌کنند که گرم نگاه داشتنشان بسیار گران تمام می‌شود. به این صورت یک انگیزه اجتماعی برای خواندن کتاب یا روزنامه در کتابخانه به وجود می‌آید.

موضوع مهم درباره کتابخانه‌های عمومی این است که آنها مکانی گرم هستند که به روی همگان بدون هیچ مانعی باز هستند. کارکنان به آنها بد نگاه نمی‌کنند. شما نیاز ندارید برای وقت صرف کردن در کتابخانه‌ها کاپوچینو سفارش دهید و هیچ کس از شما نمی‌پرسد چرا آنجا هستید. کتابخانه ما حتی از شما برای دریافت کارت کتابخانه یا استفاده از کامپیوتر کارت شناسایی نمی‌خواهند.

ما گروه‌های پیرمردهایی را داریم که حتی در هوای برفی صبر می‌کنند تا کتابخانه باز شود و تقریبا همه روز را آنجا هستند. آنها به نوعی یک باشگاه اجتماعی برای خودشان شکل داده‌اند و من خوشحال هستم که توانسته‌اند همدیگر را پیدا کنند.

تجربه من نشان داده است، افرادی که در کتابخانه‌ها کار می‌کنند دوست دارند با مردم صحبت کنند. من به شخصه از این کار لذت می‌برم. من از کمک کردن به دیگران و شنیدن داستان زندگی‌شان در این راه لذت می‌برم. من دوست دارم بدانم آنها چه چیزی نیاز دارند نه  تنها اینکه چه چیزی از ما درخواست می‌کنند. یک کتابدار خوب شخصیتی برون‌گرا دارد و ما از این ویژگی استفاده می‌کنیم تا با دیگران صحبت کنیم و به آنها کمک کنیم. افرادی را داشته‌ایم که برای یک کتاب به اینجا آمده‌اند و با کسب اطلاعات جزئیات یک دوره کامپیوتر رفته‌اند، یا برای یک رویداد ثبت نام کرده‌اند. معمولا بعد از مکالمه ما از نام فرزندان همدیگر مطلع می‌شویم.

 اگر در عصرها به کتابخانه بیایید، نوجوانان را می‌بینید. متاسفانه بسیاری از آنها چون که والدینشان اهمیت نمی‌دهند که آنها چه می‌کنند از خانه رانده شده‌اند؛ حتی در هوای سرد زمستانی. سرمای هوا را زمانی متوجه می‌شویم که آنها شلوغ نمی‌کنند و می‌نشینند و تنها بین خودشان صحبت می‌کنند. همچنین ما بچه‌هایی را داریم که برای درس خواندن از کتابخانه استفاده می‌کنند. این اتفاق نادری در بعضی خانه‌ها است. من دوست دارم فکر کنم ما به عده‌‌ای کمک کردیم تا به دانشگاه بروند.

کتابخانه‌ها در طول سال مکانی گرم و پر جنب و جوش در محله هستند، ولی در زمستان به معنای واقعی کلمه گرم هستند. این تصور که روزی این کتابخانه‌ها دیگر نباشند تنم را به لرزه می‌اندازد.

مترجم: ونداد ذوقی