سخن صفر

گفتیم مجله نیستیم که نیاز به سر مقاله داشته باشیم، وبلاگ هم نیستیم که خبر را سرد و گرم کنیم و داغ شده اش را تحویل دوستان دهیم.  ما قرار است که یک پایگاه خبری باشیم، همین. دردسر سرمقاله نویسی و نگرانیهای روزنومه چیها رو حکما در جریان  نیستید که می خواهید برای خودتان دردسر درست  کنید. نه خیر این حرفها به خرج دوستان جوان من نرفت و نرفت و اصرار دارند که یک صفحه ای، سخن روزی چیزی داشته باشیم که لیزنا هم سری تو سرا داشته باشه.

بعد از کلی بحث و جدل چیزایی که از عقلمان تراوش کرده تقدیم حضور می کنیم تا شما هم به ما بپیوندید. برای شروع بجای سخن روز با سخن هفته آغاز خواهیم کرد و از همه شما کتابدارهای بزرگ و کوچک دعوت به همکاری می کنیم. اساتیدی را می شناسیم که دست به قلم دارندکه از ایشان مستقیما تقاضا کرده ایم. اساتیدی هم هستند که کمتر  می شناسیم، شما به ما معرفی کنید تا ما و شما ازشون تقاضا کنیم که یک هفته هم ایشان برایمان سخن هفته را بنویسند. یه فکر بکری هم کردیم و اون هم ترتیب ارائه سر سخن هاست. می خواهیم اینجوری قرار بگذاریم که یک هفته مال کهنه کارها و اساتید ارجمند و صاحب نام و یک هفته مال جوونای خوب حوزه با گرایشهای نو.

به این ترتیب جوانهای با استعداد حوزه هم این فرصت را پیدا می کنند که خطی بنویسند و عرض اندامی کنند و در سایه نام بزرگتر ها و با تجربه ها در نوبت نمانند. فکر می کنم اینجوری نه کوچکترها که دلشون هم کوچکتر است در انتظار می مانند و نه بزرگترها که شانی دارند و احترامشان واجب، احساس نمی کنند که در موردشان کوتاهی شده است. امیدواریم که این طور باشد.

یک مورد را هم باید توضیح بدهیم و بریم سراغ چیدن مقدمات کار و اون انتخاب این مقاله های کوتاه یا سر سخنها به ویژه بخش مربوط به جوانان است. برای این کار در مرحله اول خودمون چند نفر دور همی نقش داور را بازی می کنیم و بین خودمان رای می گیریم و سر سخنها را انتخاب می کنیم ولی با نظرات شما جلو خواهیم رفت و پس از چندی از فعالانی که مشارکت بیشتری می کنند، دعوت به «کمک داوری» خواهیم کرد.

فقط می موند روزش، اونم تصمیم گرفتيم وسط هفته باشه که نه هنوز حوصله ها نيامده باشه و نه آخر هفته که حوصله ها سر نرفته باشه.

تاچه قبول افتد و چه در نظر آید.