سیل همه وسایل زندگی کتابدار کتابخانه عمومی معمولان را از بین برده است +عکس

ندا صیادی، تنها کتابدار کتابخانه عمومی امام علی شهر معمولان شهرستان پلدختر در استان لرستان ساکن روستای دُمرود است. این کتابدار 28 ساله کمی بیشتر از یک سال است که در کتابخانه معمولان خدمت می کند. روستای دمرود حدود چهار کیلوتر با معمولان فاصله دارد.

در حادثه تلخ سیل شهرستان پلدختر، روستای دمرود نیز آسیب های شدیدی دیده و دچار آبگرفتی شده است. به گونه ای که با گذشت بیش از 10 روز از این اتفاق، هنوز ساکنان روستا امکان اسکان و ادامه زندگی در منازل خود را ندارند. خانه و زندگی این کتابدار نیز زیر آب مانده و از بین رفته است.

ندا صیادی در گفت و گو با خبرنگار لیزنا درباره ورود سیل به روستای دمرود گفت: هرگز در روستای ما سابقه بالا آمدن آب تا به این اندازه وجود نداشته است و حتی پدربزرگ های ما نیز چنین حادثه ای را به یاد ندارند یا نشنیده اند. انتظار نمی رفت ارتفاع آب انقدر بالا بیاید و به همین دلیل هیچ کدام از اهالی روستا خانه های خود را تخلیه نکرده بودند.  

او توضیح داد: خانه ما نزدیک جاده سراسری و اولین خانه ورودی روستای دمرود است. شب قبل از حادثه به دلیل احساس خطر به منزل یکی از اقوام که کمی بالاتر قرار دارد رفته بودیم و از آنجا بالا آمدن رودخانه را با چشم خود می دیدیم. آب رودخانه از کنار دو تونل خارج می شد اما الان به دلیل زیاد بودن  حجم آب، باز می گشت و به روستای ما وارد می شد. میزان آب جمع شده به اندازه یک دریا زیاد و پر حجم بود به طوری که تمام ضلع غربی روستای ما و بخشی از ضلع شرقی آن زیر آب رفت.

وی ادامه داد: روزی که سیل آمد یعنی صبح روز 12 فروردین می خواستیم به خانه خود برگردیم و برخی وسایل خانه مان را بیرون بیاوریم اما هجوم آب بسیار شدید بود و بستگانمان با ماشین ما را به بخش دیگر روستا منتقل کردند و اجازه بازگشت به خانمان را ندادند. فقط پدرم با کمک چند تن از اقوام توانست گاوهایمان را که داخل آب مانده بودند، نجات دهد. اما غذای دام های ما را هم سیل برده است و در حال حاضر به زور گاوهایمان را سیر می کنیم. 

او در مورد شرایط فعلی زندگی خود گفت: چون درِ خانه ما بسته بود سیل لوازم منزلمان را با خود نبرده اما آب تا نزدیک سقف بالا آمده و تمام فرش ها، رخت خواب ها و وسایل زندگی ما را نابود کرده است. در حال حاضر با کمک نیروهای جهادی مثل سپاه، ارتش و داوطلبان آب از خانه ها خارج شده اما خانه ما پر از گل و لای است. با کمک اقوام و نیروهای جهادی در حال پاک سازی منازل خود هستیم. شب را در خانه اقوام می مانیم و فقط پدرم در خانه می ماند تا از گاوهایمان حفاظت کند و صبح همگی به خانمان می آییم تا وسایلمان را از زیر گل و لای بیرون بکشیم.

صیادی با تشکر و قدردانی از کمک نیروهای امدادی به اهالی روستا گفت: در حال حاضر نیروهای امدادی درحال خارج کردن گل و لای از خانه ها و کوچه های روستا هستند. من نمی دانم با چه زبانی می توان از نیروهای جهادی قدردانی کرد! بیل زدن و خارج کردن لجن و گل و لای کار ما نیست. پدر من توانایی بیل زدن این همه گل و لای را نداشت و این کار برای من هم به عنوان یک دختر بسیار دشوار است. نیروهای جهادی نه تنها خانه ما بلکه خانه همه اهالی روستا را پاک سازی می نمایند و گل و لای را از خانه ها خارج و کوچه ها را از لجن تمیز می کنند. کمک رسانی های بسیار زیادی از طرف مردم به منطقه ما شده است. کمک هایی که برای ما ارسال کردند فقط قوطی کنسرو و لوازم بهداشتی نبود بلکه  برای ما یک دلگرمی بود که غم آوارگیمان را کم می کرد. 

به گفته وی نیروی های امدادی چادرهایی را در جهت اسکان اهالی در سطح روستا برقرار کرده اند اما حمام و آب برای شست و شو وجود ندارد. صیادی کفت: آب آشامیدنیمان با تانکر و بطری های آب معدنی تامین می شود. از طرف دیگر بطری های خالی و زباله های پلاستیکی در سطح روستا جمع شده است. یکبار نیروهای جهادی با کمک بچه ها این زباله ها را از روستا جمع کردند و بردند اما دوباره این بطری ها به همراه لوازم خانگی ما مثل رخت خواب ها که دیگر قابل استفاده نیستند روی هم تلنبار شده اند. در کل اینجا وضعیت بهداشتی بسیار بد است. قبل از این اتفاق نیز زباله ها از سوی شهرداری یا نهاد دیگری جمع نمی شد بلکه اهالی روستا زباله ها را در کنار رودخانه تلنبار می کردند و آتش می زند.

او افزود: چند روزی است که برق روستایمان وصل شده و غذای ما را همین نیروهای جهادی تامین می کنند. اما مشکل اصلی ما در حال حاضر آب است. اگر آب داشتیم می توانستیم بخشی از وسایل مورد نیاز خود را بشوییم اما در حال حاضر فقط می توانیم از میان گل و لای بیرون بکشیم و کناری بگذاریم. برخی از لباس هایمان را هم در چشمه روستا شستیم اما بسیاری از آنها دیگر قابل استفاده نیستند.

صیادی در مورد وضعیت کتابخانه عمومی امام علی شهر معلولان توضیح داد: تاکنون دوبار به کتابخانه سر زده ام. خوشبختانه کتابخانه دچار مشکل خاصی نشده و فقط دیوارهای آن کمی نم کشیده است. آب وارد کتابخانه نشده و همه منابع و کتاب ها سالم هستند.

او گفت: علی محمد قهرمانی، رییس اداره کتابخانه های عمومی شهرستان پلدختر به من هشدار داده بود. تجربه کافی را در این زمینه نداشتم اما قبل از خروج از کتابخانه برق ها را قطع کردم و وسایل الکتریکی و سیم های آنها را در جاهای بلند قرار دادم. اما چون کتابخانه در سطح بالاتری ساخته شده، آب حتی وارد حیاط آن هم نشده بود.

گفتنی است، قبلا مقالات علمی ندا صیادی در نشریاتی مانند «کتابداری و اطلاع رسانی»، «پژوهش های نظری و کاربردی در علم اطلاعات و دانش شناسی» و «نظام ها و خدمات اطلاعاتی» منتشر شده است. اما اکنون نگران است که به دلیل مشکلات پس از سیل، فرصتی برای مطالعه و تحقیق نخواهد داشت.

این کتابدار ادامه داد: من اگر سرکار برم خانواده ام تنها خواهند ماند. از طرف دیگر با وجود گذشت 10 روز از سیل، امروز جاده روستا باز شده است. ارتباط روستای ما با شهر معمولان فقط از طریق راه فرعی برقرار بود. به همین دلیل فعلا کتابخانه تعطیل است.

او در ادامه توضیحات خود گفت: صمیمانه از همه کسانی که به ما کمک کردند یعنی نیروهای سپاه و ارتش، نیروهای جهادی و امدادی و مردمی که به صورت خودجوش برای کمک به منطقه ما آمدند، تشکر می کنم. همچنین امیدوارم تا برای اهالی روستای ما تسهیلاتی در نظر گرفته شود. هرچند از نظر جانی هیچ کدام از اهالی روستا آسیب ندیدند اما درآمد روستاییان از طریق کشاورزی و دامپروری است. بسیاری از اهالی روستای دمرود زمین های کشاورزی و خانه های خود را از دست داده اند. امیدوارم دولت به ما کمک کند تا به زندگی عادی خود برگردیم.

صیادی همچنین گفت: به صورت قطعی چیزی به اطلاع ما نرسیده است اما از دیگران می شنویم که اهالی روستا باید خانه های خود را ترک کنند و فقط در ضلع شرقی روستا برای خود خانه های جدید بسازند. همچنین شنیدیم که هلال احمر به سیل زدگان دفترچه بیمه خواهد داد اما ما هنوز چنین چیزی دریافت نکرده ایم.

تصاویر منزل و روستای ندا صیادی