داخلی
»مطالب کتابداری
»سخن هفته
لیزنا،سید ابراهیم عمرانی، سردبیر لیزنا و دکتر یزدان منصوریان دانشیار دانشگاه خوارزمی: گفتگو با سردبیر لیزنا به مناسبت انتشار سیصدمین شماره «سخن هفته»
آنچه در ادامه می‌خوانید گفتگویی است که دو نویسندهء اصلی «سخن هفتهء لیزنا» در آستانه انتشار سیصدمین شماره این ستون انجام داده‌اند. آنان در این گفتگو با مرور تاریخچهء این ستون، به تبیین رویکرد، اهداف و چگونگی مدیریت آن پرداخته‌اند.
منصوریان: جناب آقای عمرانی، شما در دهم آبان 1389 نخستین «سخن هفته» را با عنوان «سخن صفر» نوشتید و بخشی را در این رسانه بنا نهادید که طی سیصد هفتهء گذشته به طور مرتب و بی‌وقفه منتشر شده است. در این مدت نیز در مقام سردبیر لیزنا و با نوشتن 117 سرمقاله سهم اصلی را در مدیریت و روزآمدی سخن هفته بر عهده داشته‌اید. اکنون زمان مناسبی است که کارنامه این بخش را مرور کنیم و ببینیم چه مسیری را پشت سر گذاشته‌ایم و چه راهی پیش رو داریم. به عنوان نخستین پرسش، ایدهء اصلی ایجاد این ستون در لیزنا چگونه شکل گرفت؟
عمرانی: شاید بهتر باشد که قبل از ایده ستون به ایده خبرگزاری کتابداری ایران یا لیزنا بپردازیم. ایده،ایده نسل جدید بود و نه من. مدتها بود که همایشهای انجمن شکل گرفته و اولین پانوق کتابداری ایران بعد از انقلاب راه افتاده بود و کتابداران جایی برای یافتن یکدیگر پیدا کرده بودند و همانطور که در یکی از سخن هفته ها نوشتم "من به ایفلا نمی روم که دو هفته سخنرانی گوش کنم" واقعا هدف از رفتن به این همایشها صرفا گوش کردن به سخنرانی نیست، چون حتما در جایی منتشر می شوند. بحثهایی که در ادامه سخنرانیها در می گیرد جذاب هستند و دیدن دوستان و استادانمان. چیزی که نسل من بلد بود ایجاد پاتوق از طریق همایش بود و چیزی که نسل تازه می خواست پاتوق مجازی بود. بارها می شنیدم که در نشستهای مختلف صحبت خبرگزاری کتابداری ایران را می کنند و خوب نمی فهمیدم چه اتفاقی قرار است بیفتد ولی همیشه حاضر بوده ام که با طناب جوانان با همه مخاطراتش توی چاه بروم و یک بار دیگر هم رفتم و شد لیزنا. دوستان مختلفی به دنبال گرفتن امتیاز این خبرگزاری بودند و تلاش زیادی هم می شد تا اینکه با یافتن یک آدم فنی داوطلب و پیگیر که تا امروز هم یکی از پیگیرترین اعضای ما است و یک کتابدار که مجوز را از ارشاد گرفت و بیرون آمد،کار شروع شد. گرفتاریهای اول کار را پشت سر گذاشتیم، عده ای آمدند، عده ای رفتند، و یکی دوبار مرا بر سر دوراهی گذاشتند که من با کدوم عده هستم؟ و من با لیزنا بودم و سوءتفاهمهای بین جوانان را مطمئن بودم که حل می شود که به مرور شد و حالا جمعی از کتابداران علاقه مند دارند کمک می کنند که همه شان بین کتابداران آدمهای شناخته شده ای هستند.
و اما درباره ستون. ما قرار بود مجله خبری کتابداری ایران باشیم که بعد از دو تا سه سال فعالیت مجوز مجله را هم به مدیر مسئول ما سرکار خانم فرد حسینی دادند و رسما مجله خبری شده ایم. ستون سخن هفته، قبل از این مجوز آغاز شد ولی در همین جهت بود. ببینید، وقتی فقط در یک سایت خبر می گذارید، متوجه یکنواختی کارتان می شوید. من احساس تخت بودن و یکنواخت بودن صفحه را داشتم و وقتی جوانان فعال آن روز لیزنا یعنی خانم معصومه نیک نیا و خانم مهسا فرد حسینی خواستند که ستونی هفتگی به عنوان سرمقاله درست کنیم، از یک طرف خوشحال شده بودم که این کار خیلی به ما کمک می کند که از حالت خبر صرف خارج شویم، و از این پس به طرح دیدگاههای آدمهای مختلف حوزه کتابداری و اطلاع رسانی خواهیم پرداخت و از سویی وحشت اینکه هر هفته یکبار باید تنمان بلرزد که امروز چکار کنیم برای این هفته مطلب داریم؟ سابقه این کار را داشتم و واقعا با ترس و لرز و با گرفتن وعده و وعید از دوستان شروع کردیم، و البته دیدید که دوستان با همه محبتشان در این ستون کمتر فعال شدند و با همه اصرار ما گاهی از دوستان یادداشتهایی برای انتشار می گرفتیم، حال آنکه انتظار داشتیم که جوانان بیشتر بنویسند و در همان سخن صفر هم نوشته بودیم. در شروع تقسیم کار ما اینطور بود که خانم نیک نیا در واقع مسئول ستون شدند و گردآورنده و یادآوری کننده و حتی دادن موضوع های روز به من و دوستان دیگر و خانم فرد حسینی کل بخش خبر و تماس با خبرنگارن و غیره را اداره کنند ولی با آمدن ستونهای دیگر و بالا رفتن حجم خبر این تقسیم کمی به هم ریخت ولی تا امسال خانم نیک نیا مسئولیت جمع و جور کردن ستون سخن هفته را برعهده داشتند که از ایشان باید تشکر ویژه بکنم و الآن شاید 7 یا 8 قسمت است که این مسئولیت را خانم فرد حسینی به عهده رفته اند.
البته در ادامه و در جهت مجله خبری شدن هر سال یک ستون به ستونهای لیزنا اضافه شده که به هیچوجه شهامت هفتگی کردن و زمان دار کردن آن را نداشته ایم. ولی آخرین ستونی که شروع بکار کرده ستون اطلاعات سبز است، چون محیط زیست پرچالشترین مساله امروز جهان است و در همه رشته ها و حرفه ها باید به این مساله توجه ویژه شود و انتظار داریم که کتابداران شعارها، و مقاله هایی را که در این ستون می نویسیم در صورت صلاحدید، درکتابخانه های خود نصب و برای مراجعان عادی خود آن را تبلیغ و ترویج کنند. مساله محیط زیست مساله ما و نسلهای بعد از ما است و باید در آگاهی رسانی در این حوزه خیلی فعال باشیم. مردم باید با دغدغه های محیط زیستی آشنا شوند و باید اطلاعات کافی به آنها برسانیم.
منصوریان: در این مدت لیزنا چه هدفی یا اهدافی را در سخن هفته دنبال کرده است؟
عمرانی: همه تلاش ما این بوده که مسایل روز را طرح کنیم و آن هم در قالب سوال. همین اول بگویم که گاهی کفگیرمان به ته دیگ هم خورده و صدایش هم بلند شده، لیکن همه تلاش همین بود، و منهای بخشهای سوخته ته دیگ، فکر می کنم که در اغلب موارد به مسایل روز نزدیک حرکت کردیم. از تعداد مقاله های ما در هر موضوع می توانید ببینید که چقدر به هدفمان نزدیک شده ایم. آموزش کتابداری که از پرچالشترین مسایل حوزه ما است، در 41 سخن هفته طرح شده و مسایل پژوهش در 40 سخن هفته؛ اخلاق ، اعم از حرفه ای، علمی و اخلاق پژوهشی در 23 سخن هفته و دو موضوع خواندن و کتابخانه های عمومی که بی ربط به هم نیستند هم هر یک در 22 سخن هفته طرح شده اند. ولی همانطور که بار ها گفته ایم هدف ما بیشتر طرح مساله بوده تا پاسخ به آن. ما مساله را طرح می کنیم، وظیفه ما پاسخ دادن نیست چون در اغلب موارد صلاحیتش را هم نداریم، می خواهیم که اساتید و مخاطبان وارد شوند و پاسخ بدهند.
منصوریان: به نظر شما این ستون تا چه میزان به اهدافی که داشته رسیده است؟
عمرانی: فکر می کنم دیگران قضاوت کنند بهتر است. من سعی می کنم که آنچه به مرور آمد و تبدیل به برنامه ما شد را خلاصه بگویم. اولین هدف ما برجسته کردن مسایل صنفی کتابداران بود و هنوز هم اولویت اول ما مسایل صنفی است. یادتان باشد که در حوزه ما دو و شاید سه صنف در کنار هم فعال هستند. اول صنف کتابداران و حرفه مندان اطلاعات که اکثریت و دائمی هستند ،دوم صنف دانشجویان کتابداری و سوم صنف اعضای هیات علمی علم اطلاعات و دانش شناسی. به مرور که سخن هفته ها جلو آمد،من بیشتر وارد مسایل صنفی کتابداران شدم و خود شما (دکتر منصوریان) مسایل حوزه دانشجویان و اساتید را هدایت کردید. بنا به آماری که از 300 سخن هفته که تا کنون منتشر شده (299+ سخن صفر) در دست داریم، در بیش از نیمی از سخن هفته ها مسایل صنفی کتابداران و از زاویه مشکلات مختلف آن طرح شده اند که امیدوارم توانسته باشیم مخاطبان خود را راضی کرده باشیم. سوی دیگر صحبتها هم دانشجویان و پژوهشگران بوده اند آمارهای ما نشان می دهد که در نزدیک به 90 سخن هفته یا کل یک مساله پژوهشی طرح و بحث شده یا در بخشی از آن درباره مسایل دانشجویان و آموزش و پژوهش بحث شده است. ولی قضاوت با مخاطبان عزیز که ما چقدر توانسته ایم مسایل صنفی را در سه صنف گرامی که نام بردم را منعکس کنیم.
منصوریان: تا امروز با چه موانعی در مدیریت سخن هفته مواجه بوده‌اید و مهمترین دشواری شما در این زمینه چیست؟
عمرانی: کمبود نویسندگانی که سرمقاله نویس باشند مهمترین مساله ما بوده. راستش همیشه ترجیح داده ام که زیاد افاضات نفرمایم. می دانید ، فکر می کنم آدمها از شنیدن صدای یک نفر به طور مکرر خسته می شوند. ترجیح می دهم قلمهای نو بیایند و بنویسند. کمتر اتفاق افتاد که ما سه چهار سخن هفته در نوبت داشته باشیم و حتی گاهی اتفاق افتاد که هیچ یادداشتی در نوبت نبود و همان روز با مشورت تصمیم گرفته شد که درباره موضوعی که به روزتر است مطلبی را بنویسیم.
مانع دیگر تعارفات و محافظه کاریهایی است که می کنم. محافظه کاری بزرگترین مانع من است و خیلی وقتها از اینکه به فلان بزرگ برنخورد مساله را کنار می گذارم و یا خیلی تخفیفش می دهم که خودم واقعا از این موضوع عذاب وجدان دارم ولی درجایی هستیم که نقد معنای خودش را از دست داده و من هم احتیاط می کنم. البته کمتر اتفاق افتاده که به کل موضوع را کنار بگذارم ولی مطلبی را که می شد در دو صفحه گفت در چهار صفحه نوشتم و کلی حاشیه دادم که لای حاشیه ها اصل را در زرورق بگنجانم که به قول قدیمیها به تریش قبای کسی برنخورد. البته شما (دکتر منصوریان) حوزه نوشته هایتان بهتر از من است و کمتر در تحقیق و پژوهش و روشهای پژوهش تعارف جایی دارد ولی از کسانی که مسایل آموزش را راحت‌تر از من حرف می زنند و من باز هم دوست دارم که همیشه برایمان بنویسند دکتر علیمحمدی و دکتر جمالی هستند که صاف می روند سر اصل مطلب دکتر جمالی دو سه بار به مسایل حوزه سیاستهای پژوهشی وزارت علوم پرداختند، کوتاه و مشخص و دقیق و دکتر علیمحمدی هم که خیلی بدون تعارف و صریح می نویسد و حوصله وصله و پینه کردن مطلب را ندارند که به نظرم خیلی خوب است و ایکاش من هم بتوانم.
منصوریان: در این شش سال مهمترین انگیزهء شما در تداوم نوشتن در این بخش چه بوده است؟
عمرانی: من باور خود را می نویسم و اینکه تا چه اندازه مخاطبان صداقت از کلام من حس کنند به آنها مربوط است. بیشترین مساله ایجاد سوال بوده است، ایجاد ابهام نسبت به آرامش ظاهری در سطح حرفه و رشته که همه چیز خوب است و همه چیز آرام است و همه سر برج حقوقمان می رسد این وسط گاهی وسط برج هم یک چیزهایی شامل حال می شود. سعی کرده ام مشکلاتی را که چشم من می بیند و درکی از آن پیدا می کنم بنویسم و بصورت باز سوال کنم. با همه محافظه کاری که می‌کنم، مطلبی را پنهان نکرده‌ام. دنبال کامنت گرفتن نبوده ام، بپذیرید که در دنیای امروز با آمار و لاگ سر و کار داریم و دستمان آمده که اگر درباره چه بنویسیم کامنت می آید و اتفاقا در این موارد احتیاط می کنم، و چند بار برای مخاطبان حوزه های پر کامنت یادداشت نوشته ام و از نوشتن برخی کامنتها منعشان کرده ام. ولی شما خودتان هم هستید که نزدیک به 100 سخن هفته را نوشته اید و این سوالی است که باید از خود شما هم بکنیم. ولی فکر می کنم بیشترین مطلب درباره آموزشهای موجود درکتابداری و اطلاع رسانی و علم اطلاعات و دانش شناسی و نیز درباره کتابخانه های عمومی را در این شش سال و در بین این 300 سخن هفته من نوشته باشم و فکر می کنم تا مشکلات هست باید یادآوری کرد، حتما وجدانهای بیدار حرکتی می کنند و بسیاری وجدانها هم بیدار می شوند. انگیزه من هنوز این است که از خودم و از همه بپرسم دارید با جوانان این مرز و بوم چه میکنید؟ از استادان، از مدیران، از کتابداران کهنه کار و از خود جوانان که شاید بیشترین حساسیتها را به مساله دارند. راستی انگیزه شما چه بوده است، دلم می خواهد شما بیشتر در این باره صحبت کنید؟
منصو
ریان: من به اهمیت «گفتگو» در رشد دانش در هر رشته و ارتقاء مناسبات اجتماعی اهالی آن رشته باور دارم و ستون سخن هفته را فرصتی برای گفتگو می‌دانم. این گفتگو وجوه و لایه‌های مختلف دارد. نخست آنکه اگر بپذیریم که نوشتن از جنس سخن گفتن و خواندن از جنس شنیدن است، آنگاه همین متن فرصتی برای گفتگوست. بنابراین، ما تا امروز در ستون سخن هفته فرصت سیصد گفتگوی مستقل داشته‌ایم. ضمن آنکه این گفتگو در لایه‌های دیگر ادامه می‌یابد. کامنتها شکل بارز آن در سایت است. پس از آن نیز معمولاً مخاطبان دربارهء مباحث سخن هفته در مجامع دیگر مثل گروههای بحث گفتگو می‌کنند و این زنجیره ادامه می‌یابد. به نظرم باید این تعامل را به فال نیک گرفت. اساساً در هر جامعه‌ای هر چه گستره و عمق گفتگوها بیشتر باشد، امید بیشتری به صلح و مدارا وجود دارد. هر گاه گفتگو متوقف می‌شود، آتش نفرت و خشونت زبانه می‌کشد. هنر هم از جنس گفتگو است. بنابراین، همیشه رونق هنر در هر جامعه بازار خشونت را کساد میکند و بر عکس، هر گاه خشونت طلبان مجالی برای خودنمایی می‌یابند، ریشه‌های هنر خشک می‌شود. بنابراین، ما برای پایداری و پویایی جامعه گریزی از گفتگو نداریم و سخت به آن نیازمندیم. حالا، در مجموع واکنش مخاطبان لیزنا را به سخن هفته چگونه ارزیابی میکنید؟
عمرانی: اگر به بازدیدها نگاه کنیم خیلی خوب است متوسط 5000 بازدید، (در چند مورد خاص تا 33000 بازدید هم داشته ایم)، اگر یادتان باشد در گفتگویی که با هم داشتیم گفتید اگر 10% این بازدید کنندگان هم تا آخر بخوانند یعنی 500 نفر باز رقم بسیارخوبی است، ولی به کامنتها که می رسیم وضع فرق می کند. فقط در مواردی خاص است که تعداد کامنتها بسیار بسیار زیاد است. ولی دوستانی که گاهی در همایشی در سخنرانی و در مجلسی با من صحبت می کنند، اغلب تشویقم می کنند و می گویند که خواننده سخن هفته های لیزنا هستند. البته نیمی از شهرت سخن هفته ها بر می گردد به خود شما (دکتر منصوریان) و در میان بسیار پربازدیدهای سخن هفته کارهای شما زیاد است و نشان می دهد که بسیاری از خوانندگان منتظرند که نوشته های شما منتشر شود تا بخوانند. این را هم بگوئیم که یک سوم سخن هفته ها توسط دوستان
دیگری نوشته شده که برخی از آنها بسیار پربازدید بوده است.
منصوریان: مهمترین بازخوردها - شامل تشویقها و انتقادهایی - که دربارهء سخن هفته به دست شما رسیده چه بوده است؟
کامنتها را که همه دیده اند و آنچه بوده منتشر شده است، و در غیر آن، همان است که گاهی دوستان در محلی یا محفلی درباره آن سخن بگویند. انتقاد زیاد داریم ولی آنچه انتقادا می رسد منتشر می کنیم. بیشترین انتقادها مربوط به انتشار خبرهای روبط عمومیها است که به محض اینکه تعداد آنها زیاد می شود، فوری انگ نوکری و مزد بگیری و اینها را می زنند روی پیشانی ما بدون اینکه در نظر بگیرند که عین خبر روابط عمومی یک نهاد مستقل حوزه ما مانند مرکز منطقه ای، کتابخانه ملی یا نهاد کتابخانه های عمومی است. شاید دو مورد بوده در تمام این شش سال که از سخن هفته انتقاد شده و همان زمان منتشر نشده، چون سوژه ای شده تا پاسخ کاملتری به آن داده شود که یکی از آنها مال همین اواخر است که شاید همین امروز پاسخ بدهیم. ولی بهترین تشویقی که شده ایم از سوی آقای دکتر حری استاد بزرگ همه ما بود. بعد از بحثی که در برنامه تلویزیونی بین دکتر افشار و نماینده مدیریت سابقه نهاد پیش آمد، مصاحبه هایی از قول اساتید در سایت نهاد گذاشته شد که اساتید تکذیب کردند و ما در برابر نهاد تکذیبیه ها را منتشر کردیم و از همان زمان انتشار با فشار سنگینی از سوی روابط عمومی وقت نهاد روبرو شدیم که تکذیبیه ها را باید بردارید و ما مدارکی داریم که اینها با ما صحبت کرده اند و ما متقابلا خواهش کردیم شما مدارکی را که می فرمائید منتشر کنید و با بحثی شاید 12 ساعته نهایتا قرار بر این شد که نهاد هر مصاحبه منسوب به استادان را که بردارند، ما هم تکذیبیه آن را برداریم و همینطور هم شد و دو روز بعد که با دکتر حری در جلسه کمیسیون نظام اطلاع رسانی علم و فناوری جلسه داشتیم پیش از جلسه و در حضور دوستانی که تا آن لحظه به تالار رسیده بودند به من فرمودند، ارزش رسانه مستقل اینجا مشخص می شود و لیزنا را مورد تشویق خودشان قرار دادند که از حقیقت کوتاه نیامده است و این سخن از زبان کسی که معمولا تعریف از کسی و چیزی کمتر می کردند برای من خیلی با ارزش بود.
منصوریان: راستی با این تنوع موضوعی مرتبط با مباحث حرفه‌ای کتابداران و همچنین مباحث علمی علم اطلاعات و دانش‌شناسی شما چگونه برای این بخش موضوع انتخاب میکنید؟
عمرانی: همانطور که گفته ام در بیشتر موارد موضوع روز. آنچه در آن روزها بیشتر مطرح است. گاهی دوستی اشاره می کنند که چنین اتفاقی افتاده و گاهی همکاران اشاره می کنندکه موضوعی الآن طرح شده و باید عکس العمل داشته باشیم و گاهی هم اتفاق می افتد که می روم سراغ مسایلی که در ذهن دارم و می خواهم که به نوعی طرح شوند و به بحث گذاشته شوند. در همین چند روز که یک بار همه 300 سخن هفته را دیدم، به نظرم رسید که برخی از این مطالبی که قبلا نوشته شده و الآن 5 سال از آن می گذرد،واقعا جای طرح مجدد دارد که باید در آینده نزدیک درباره آن با تحریریه صحبت کنیم.
منصوریان: اساساً دامنه موضوعی سخن هفته را چگونه تعریف میکنید؟ آیا این دامنه را محدود می‌بییند یا گسترده؟
عمرانی: آنچه ممکن است در حوزه علوم اطلاعات و بطور اخص کتابداران و همکاران مراکز اطلاع رسانی مرتبط است و آنچه را که دانشجویان و اساتید حوزه ما به آن ارتباط پیدا می کنند. با همه محدودیتی که قائل می شوم، باز می بینید که محدوده وسیعی است.
منصوریان: به نظر شما معرفی کتاب هم می‌تواند موضوعی برای سخن هفته باشد؟
عمرانی: درست آمدید سر انتقادی که چندی پیش یکی از عزیزان که معلوم بود سخن هفته ها را دنبال می کند و ابراز دلخوری کرده بود طرح کردند. من خواهش کردم این کامنت را منتشر نکنید چون باید مفصل تر درباره اش توضیح داده شود و در بخش نظرات خوانندگان، جای مناسبی برای پاسخ دادن نبود. همین مساله نقد و معرفی کتاب که دقیقادر 300 شماره سخن هفته 8 مورد معرفی و نقد کتاب داشته ایم که من ارتباطش می دهم با بحث خواندن. ببینید ما در کنار 41 سخن هفته که به آموزش کتابداری می پردازد و تقریبا همه اش نقد آموزشهای جاری است و در کنار 40 سخن هفته که با موضوع پژوهش منتشر شده، 22 سخن هفته داریم که در آن موضوع خواندن طرح شده که در کنار اخلاق (حرفه ای، اخلاق علمی و پژوهشی) با 23 سخن هفته و کتابخانه های عمومی با 22 سخن هفته رتبه چهارم مشترک با کتابخانه های عمومی درمیان موضوعهای طرح شده را دارند.
خواندن و حتی همین معرفی و نقد کتاب از نگاه من برای سر مقاله شدن سهل و ممتنع شده است. از یک سو و بنا به همان هدفی که ترسیم کرده ایم مساله روز را می خواهیم که به آن پرداخته شود و یکی از مهمترین مساله همه روزهای ما، کتابداران کتاب نخوان است. و چه خوب که هر چند کتابی هم در اینجا معرفی شود. از سویی به ما انتقاد می شود که برای خبرگزاری کتابداری می تواند گفت که اینها سرمقاله نیست و بیشتر مقاله است. با اینهمه من شخصا با این روند موافقم که در کنارمقاله ای درباره خواندن گاهی درباره کتابهای خاصی که توجه را می تواند جلب کند صحبت شود. من دوست دارم خود شما در این باره بیشتر توضیح بدهید چون تعدادی از این نقد و معرفیها نوشته خود شما بوده است.
منصوریان: راستش من از فرصتی برای معرفی کتابهایی که به نظرم ارزشمند هستند استفاده می‌کنم و تا امروز در چند سخن هفته نیز متناسب با موضوع بحث کتابهایی را معرفی کرده‌ام. بی‌تردید کتابدار حقیقی نمی‌تواند با کتاب بیگانه باشد. کتابدار باید کتابخوان هم باشد، تا بتواند نقش ترویجی خود را ایفا کند. ضمن آنکه از یاد نبریم که محصول نهایی تمام اقداماتی که در کتابخانه‌ها انجام می‌شود خود را در فرایند «خواندن» نشان خواهد داد. ساختمان، تجهیزات و منابع کتابخانه در خدمت «ترویج خواندن» هستند و اگر زنجیره این اقدامات به «خواندن» ختم نشود که تمام زحمات ما در کتابخانه‌ها بی‌نتیجه خواهد بود. به عنوان آخرین پرسش، چه کسانی می‌توانند نویسندهء سخن هفته باشند؟
عمرانی: از نظر من همه کتابداران، مدیران کتابخانه ها و سازمانها و نهادهای حوزه ما، اساتید کتابداری و دانشجویان کتابداری و حتی بزرگوارانی که موضوعی بین رشته ای با ما دارند. شاید اگر از بیرون به ما نگاه شود هم بسیار خوب است.
منصوریان: آیا نکته دیگری در این زمینه هست که می‌خواهید به آن اشاره کنید؟
عمرانی: نکته خاصی ندارم جز تشکر از همه کسانی که برای سخن هفته نوشتنه اند و امیدواریم باز هم کمکمان کنند و بنویسند. و در همینجا از همه جامعه کتابداری و اطلاع رسانی ایران دعوت می کنیم که برای ستونهای مختلف سخن هفته بیشتر مطلب بنویسند، به ویژه برای سخن هفته.
عکس: مهرداد عمرانی
عمرانی، سید ابراهیم، منصوریان، یزدان. «گفتگو با سردبیر لیزنا به مناسبت انتشار سیصدمین شماره «سخن هفته». سخن هفته لیزنا، شماره 300، 1 شهریور 1395
ببخشید که نبودم و امرز این سخن هفته را دیدم. پشتکار و ممارست هر دو استاد بزرگوار را قدر می دانم و برایتان آرزو می کنم که باز هم بنویسید و پیگیر بنویسید و من هم استفاده می کنم.
در ضمن عکسها خیلی خوب بودند. فضای خوب و دوستانه ای دارند.
با سپاس بابایی
سخن هفته یکی از ستونهایی است که من به ذوق خواندنش به لیزنا سر میزدم و میزنم، امیدوارم همیشه پربار و ذوق برانگیز باشد. به نظرم یکی از امتیازات این ستون همان طرح مساله است، در دنیایی که تقریبا خیلی ها دوست دارند موعظه کنند و پاسخ دهند و حق را هم قطعا به خودشان و پاسخ هایشان میدهند، طرح مساله جایگاه خاصی پیدا میکند که امیدوارم پربارتر ادامه یابد.
در پناه خداوند باشید، پرتلاش و سلامتف همراه با ایمان و آرامش.
بویژه برای ما دانشجویانی که از اقبال حضور در کلاسهای درس ایشان برخوردار نبوده ایم، مباحث روش شناسی تحقیق و رفتارهای اطلاعاتی و تعامل انسان و اطلاعات ... که مطرح می کنند، برایمان مثل یک کلاس درس مجازی است.
مستدام باشند.
همین گفتگوهم خیلی طولانی بود
من که نتوانستم بخونم
من هر هفته منتظر سخن هفته جدیدم و همیشه از آن لذت برده و آموخته ام. حتی مواردی که معرفی کتاب بوده است. دست مریزاد.
به طبع مطالب اين نشست، ميل به خواندن سخن هفته را در افرادي مانند بنده كه متاسفانه خواننده گاه به گاه آن هستيم، افزون كرد. به ويژه كه سهم موضوعات طرح شده (آموزش کتابداری؛ پژوهش؛ اخلاق، اعم از حرفه ای، علمی و پژوهشی و دو موضوع خواندن و کتابخانه های عمومی) در سخن هاي هفته را به خوبي نمايان ساخته ايد.
فقط، اي كاش در كنار هر سخن هفته و نيز ساير مطالب ليزنا، كليدواژه هايي آمده بود و مي توانستيم اين مطالب حاوي موضوعات را بيابيم.
با سپاس مجدد