داخلی
»مطالب کتابداری
»کتابخانه های عمومی
معرفی کتاب و برگزاری کارگاه آموزش یادداشتنویسی در قم
به گزارش لیزنا بر اساس اعلام روابط عمومی اداره کل کتابخانههای عمومی قم؛ کتابخانه مریم میزبان ویژه نشستهای فرهنگی آموزشی شد.
معرفی کتاب «مسافر جمعه»
کتاب «مسافر جمعه» به قلم سمیه عالمی با حضور شماری از علاقهمندان معرفی و بررسی شد. این رمان یک عاشقانه سیاسی است که در دوره اصلاحات ارضی (سالهای (۴۲-۱۳۴۱) اتفاق میافتد. نویسنده این کتاب، اطلاعات تاریخی دوره مورد نظر را بهشکلی غیرمستقیم و پرهیز از هرگونه شعارزدگی به مخاطب ارائه میکند.
کارگاه آموزش یادداشتنویسی
رقیه ندیری در ابتدای کارگاه آموزش یادداشت نویسی، با اشاره به کاربردهای یادداشتنویسی و اهمیت این مهارت در ادبیات امروز گفت: امروزه نویسندگان حرفهای از یادداشتنویسی به صورتهای مختلف استفاده میکنند و اینگونه از ادبیات بهصورت فرم در داستانهای مدرن جلوه میکند.
وی با اشاره به تفاوتهای یادداشت و مقاله گفت: متن برای انتقال پیام در ساختار یادداشت، باید هنری باشد و ارجاع مکرر به منابع در یادداشت امری بیهوده است؛ اما در مبحث مقاله و کتاب، اعتبار به کثرت و تعدد منابع است.
ندیری افزود: در یادداشت، محتوا از جنس «نکته» بوده و یادداشتنویس، «نکتهگو» است؛ اما محتوای مقاله، از نوع «مطلب» است و مقالهنویس، باید «نظریهپرداز» باشد یا در پرورش نظریهای، مهارت و دانش کافی داشته باشد.
این نویسنده و مربی، یادداشتها را به دلیل کوتاهی متون، نقشۀ مهندسی و محتوایی نکتهسنجش، جزء ادبیاتی آوانگارد دانست و افزود: یادداشتنویسی تنها از افرادی برمیآید که افزون بر ذهنی تحلیلگر، قلمی توانمندتر داشته باشند.
وی ادامه داد: با ورود وبلاگنویسی و استاتوسنویسی به جهان نوشتاری فارسیزبانان، یادداشت نویسی در ایران وارد مرحلهای تازه شد و در گروههای موجود در موبایل به اوج خود رسید؛ بهگونهای که اکنون، بیشتر نویسندگان از قالب یادداشت برای ارائه مطالب استفاده میکنند و توانایی عبور از نثر معیار را ندارند.
ندیری گفت: گروهها و شبکههای مجازی، بیشتر مناسب یادداشتنویسی و نکتهگویی هستند و شرح و توضیح مطالب علمی در کانالها و فضاهای اجتماعی نمیگنجد.
این مربی با اشاره به وجود سبک در یادداشت، تصریح کرد: «یادداشت» شخصیترین قالب نوشتاری است و فاصله ادبیات یادداشت باید با نثر معیار، حفظ شود.
ندیری با اشاره به خطای رایج در میان نویسندگان در این حوزه، گفت: برخی گمان میکنند مقاله، بخشی از کتاب و یادداشت، بخشی از مقاله است که باور غلطی است؛ چراکه یادداشت، مقاله و کتاب، دارای سه قالب با سه هویت و ساختار متفاوت است. در یادداشت، وجود یک کلمۀ زائد، عیب محسوب میشود؛ اما در مقاله تا چند پاراگراف هم مشکلی ایجاد نمیکند.
وی اصلیترین روش برای دستیابی به مهارت یادداشت نویسی را تأمل و درنگ در آثار یادداشت نویسان ماهر دانست و افزود: آن اندازه که یادداشت به طنز نیاز دارد، مقاله و کتاب ندارد.
مربی کانون ادبی ادامه داد: پرهیز از ژستهای معلمگونه و جدی از نکاتی است که نویسندگان باید در امر یادداشتنویسی رعایت کنند؛ بروز کنترلشده هیجانات و دیگر حالات روحی همانند: خشم، نفرت، عشق و شادی در متن، میتواند به جذابیت آن بیفزاید.
ندیری با اشاره به اهمیت آغاز و پایانی زیبا در یادداشتنویسی گفت: تاریخ مصرف یادداشتها، زودتر از مقاله منقضی میشود؛ اما این به معنای وجود عیب و نقص در این گونه ادبی نیست؛ چراکه زمان اصلی برای انسانها، زمان حال است و اگر یادداشتنویس، به ماندگاری اثرش در تاریخ علاقهمند است، باید در فرصتی مناسب و فارغ از فکر و خیال، برخی از یادداشتهای خود را بازنویسی کرده و به موضوعات عامتری بپردازد.
وی افزود: یادداشت نویسان حرفهای در ایران، انگشتشمار هستند، اما با تربیت نویسندگان نوجوان و کشف استعدادها، این آمار رو به فزونی است و با ورود هر یادداشت نویس به عرصۀ فرهنگ نوشتاری کشور، بخشی از قابلیتهای این قالب نوشتاری مهم، کشف یا برجسته میشود.
گفتنی است، معرفی و بررسی دو کتاب با عناوین «میترسم بعد از مرگ هم کارگر باشد» نوشته صابر قبادی و «عاشقانههای پکن» نوشته حمیدرضا شکارسری، همچنین بررسی یادداشتهای اجتماعی و ادبی از وبلاگها و کتابها متنوع، توسط اعضا، بخش پایانی این نشست بود.
۱. از توهین به افراد، قومیتها و نژادها خودداری کرده و از تمسخر دیگران بپرهیزید و از اتهامزنی به دیگران خودداری نمائید.
۲.از آنجا که پیامها با نام شما منتشر خواهد شد، بهتر است با ارسال نام واقعی و ایمیل خود لیزنا را در شکل دهی بهتر بحث یاری نمایید.
۳. از به کار بردن نام افراد (حقیقی یا حقوقی)، سازمانها، نهادهای عمومی و خصوصی خودداری فرمائید.
۴. از ارسال پیام های تکراری که دیگر مخاطبان آن را ارسال کرده اند خودداری نمائید.
۵. حتی الامکان از ارسال مطالب با زبانی غیر از فارسی خودداری نمائید.