سه‌گانۀ نشست ادبی شمس میزبان «مصطفی مستور» شد

 به گزارش لیزنا، کتابخانۀ مرکزی آستان قدس رضوی با مشارکت معاونت فرهنگی هنری شهرداری مشهد، سه‌گانه‌ای از سلسله‌نشست‌های ادبی شمس را در دهۀ کرامت با عنوان «پابوس» برگزار می‌کند که دومین نشست آن، در قالب محفل دیدار با آقای نویسنده، با حضور مصطفی مستور و جمعی از نویسندگان و ادب‌دوستان مشهدی، در محل فرهنگسرای ترافیک مشهد برگزار شد. این نشست که پنجاه‌وسومین نشست ادبی شمس بود، با اجرای علی براتی گجوان، نویسنده و منتقد مشهدی و دبیر نشست‌های ادبی شمس، به گفتگو با نویسندۀ «روی ماه خدا را ببوس» و پرسش‌وپاسخ حضار با این نویسندۀ جوان اختصاص یافت.

میهمان ویژۀ این نشست بیان کرد: در جامعۀ ما به علل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، تاریخی، فرهنگی و... به بلیه‌ای دچار شدیم که همه به دست هم نگاه می‌کنیم و میل داریم شبیه هم زندگی کنیم. میل به دیده‌شدن پیدا کردیم و این همان چیزی است که از ما یک وجود دروغین و تقلبی می‌سازد.

مستور با بیان این‌که در نتیجۀ این اشتباهی که با گذشت زمان در سبک زندگی انسان دورۀ معاصر اتفاق افتاده، موجودات عجیب و غریبی در جامعه شکل گرفته‌اند افزود: یکی از چیزهایی که می‌تواند به افراد کمک کند که همراه این موج ویرانگر نشوند و اصالت خود را حفظ کنند، ادبیات است.

این مترجم جوان ادامه داد: با توجه به این‌که ادبیات، چه شعر باشد چه داستان، حاصل تجربۀ فردی یک انسان از دنیای پیرامونش است، شاید در جامعه‌ای که همه می‌کوشند شبیه هم باشند، چنگ‌زدن به یک شعر، داستان و نوشتۀ اصیل، انسان را کمی از این حالت تفرعن و زندگی فخرفروشانه برهاند.

وی خطاب به نویسندگان حاضر در جلسه ابراز کرد: گام‌های کوچکی که حاصل تجربۀ شخصی خودتان باشد بسیار ارزشمندتر از گام‌های بلندی است که به پیروی از دیگران بردارید.

مستور در پاسخ به سؤال یکی از حضار که چگونه کتاب‌هایش را نام‌گذاری می‌کند، گفت: اسم باید عصارۀ داستان باشد و در عین حال نباید داستان را لو دهد و همین عصاره‌گرفتن از داستان، کار بسیار دشواری است و کمی نیاز به خلاقیت دارد.

وی در پاسخ به این پرسش که ایدۀ آثارش چگونه در ذهنش جرقه می‌زند، توضیح داد: برای من ایدۀ یک داستان، مسئله‌ای آنی نیست که در یک لحظه به آن برسم، بلکه فرایندی زمان‌بر است و توصیه‌ام به نویسندگان جوان این است که اگر یک جرقه با گذشت زمان در ذهنشان شعله‌ورتر شد، به آن بپردازند؛ وگرنه آن را رها کنند.

مستور در پایان در پاسخ به سؤال یکی از حضار که چرا زن در داستان‌های او شرور نیست، تصریح کرد: زنان در دنیای واقعی چندان در تصمیم‌های مهمی که نتایج زیان‌بار در پی داشته، نقش نداشته‌اند. از طرفی می‌خواهم ادای دینی داشته باشم به زنان جامعه‌ام که تلاش می‌کنند خوب زندگی کنند یا موانعی را از سر راه جامعه بردارند یا الگوی درستی را ارائه کنند.