جامعه امروزی نویسنده را افسرده می کند

  محمدرضا سرشار نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با لیزنا اظهار داشت: در کشورهای اروپایی و آمریکا نویسندگان ادبیات داستانی و دیگر حوزه‌ها این کار را به صورت حرفه‌ای و تمام وقت دنبال کرده و زندگی خود را از طریق نوشتن و فروش آثار می‌گذرانند اما متاسفانه این مسئله در کشور ما صدق نمیکند.

وی بیان کرد: نویسندگان مختلف در کشور به غیر از شغل نوشتن یک کار اداری دیگری نیز دارند که زندگی را با حقوق آن شغل می‌گذرانند.

سرشاراظهار کرد: چنین نویسنده‌ای دچار افسردگی شده و شور و نشاط  زندگی در آن کم می شود و این مسئله به طور ناخودآگاه بر روی خلق آثارش تاثیر منفی می‌گذارد.

این نویسنده کتاب کودک و نوجوان به پایین بودن شمارگان کتاب و کاهش تجدید چاپ آثار نویسندگان و ترجمه نشدن کتابهای ایرانی به سایر زبانهای دنیا اشاره کرد و اظهار داشت: رعایت نکردن حق کپی رایت و ارتباط ضعیف سینما با ادبیات داستانی سبب شده تا اوضاع نویسندگان در کشور از نظر حقوقی مناسب نبوده وآنها به غیر از نگارش آثار به حرفه ای دیگر مشغول می شوند.

سرشار یادآور شد: متاسفانه در هیچ یک از سازمان های کشورمان جایگاهی برای نویسندگان قائل نیستند و وزارت کار، نویسندگی را به عنوان شغل به محسوب نمی کند که این مسئله  سبب شده تا نویسندگان به غیر از نوشتن کار دیگری داشته باشند.

وی تاکید کرد: انجمن قلم 15 سال پیش طرحی را به کمیسیون فرهنگی ارائه داد که در آن نویسندگی به عنوان یک شغل در جامعه پذیرفته شود اما متاسفانه با وجود مشکل نبودن اصلاح این قانون هنوز این طرح در صحن علنی مجلس به تصویب نرسیده است.

سرشار اذعان داشت: برای قانونی شدن شغل نویسندگی در کشور باید 50 نویسنده شناخته شده درخواست خود را به وزارت کار بدهند تا این موضوع پس از طی مراحل قانونی خود در مجلس به تصویب رسیده و نویسندگی به عنوان یک شغل در ادارات شناخته شود که متاسفانه هنوز این طرح به خوبی و با سرعت به پیش نمی‌رود.

وی اظهار کرد: اگر نویسنده تمام وقت خود را به نوشتن بپردازد ارتباطش با جامعه قطع شده و تعاملی که باید با جامعه داشته باشد به مرور بعد از مدتی از بین رفته و زمانی که تجارب قبلی اش را در قالب نوشته به بازار ارائه می دهد دیگر هیچ طرحی در ذهن خود باقی نمی‌ماند.

وی بیان کرد : نویسنده داستانهای کوتاه با داشتن شغلی دیگر می‌تواند علاوه بر کارهای روزانه خود به نگارش اثر خود بپردازد اما نویسندگان داستانهای بلند به علت قطع شدن کار نویسندگی تمرکز حواسشان را از دست داده و زمان زیادی طول میکشد تا گرم شده و به ادامه آثار خود بپردازد و این اثر منفی در خلق آثار بلند می‌گذارد.