دکتر بدرالزمان قریب درگذشت

به گزارش لیزنا، بدرالزمان قریب پس از سال ها تألیف و نگارش کتاب های مختلف و تلاش برای احیای آثار برجای مانده از ایران باستان، در  ۷ مرداد ۱۳۹۹ خورشیدی چشم از جهان فروبست.  بدرالزمان قریب، زاده ۱۳۰۸ در تهران بود.  تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و در حدود سال ۱۳۳۶ خورشیدی بعد از به پایان رساندن تحصیلات تکمیلی خود در رشته زبان و ادبیات فارسی به آمریکا رفت و سپس در  ۱۳۳۷ خورشیدی برای ادامه‌ تحصیل در رشته‌ زبان‌شناسی به دانشگاه پنسیلوانیا راه یافت و به مطالعه‌ زبان‌های ایرانی، در حوزه‌ ادبیات پارسی میانه و باستان پرداخت. بدرالزمان با بورسی که داشت به دانشگاه کالیفرنیا رفت و در برکلی مشغول به تحصیل شد. پایان‌نامه دکترای خود را در ۱۳۴۳ خورشیدی با عنوان «تحلیل ساختاری فعل در زبان سغدی» تحریر کرد و مدرک دکترای زبان‌های باستانی خود را دریافت کرد. در ادامه به ایران برگشت و شروع به تدریس در دانشگاه‌های شیراز و تهران کرد. از ۱۳۵۰ خورشیدی به دانشکده‌ ادبیات دانشگاه تهران آمد و به مقام استادی رسید و تا زمان بازنشستگی در گروه زبان‌شناسی و فرهنگ و زبان‌های باستانی این دانشکده مشغول فعالیت بود. او که بعد از بازنشستگی از دانشگاه تهران به عنوان مدیر گروه زبان‌های ایرانی در فرهنگستان زبان پارسی حضور داشت، به عنوان استاد مدعو، با دانشگاه هاروارد و یوتای آمریکا نیز همکاری می‌کرد و عضو انجمن دست‌نوشته‌های ایرانی در لندن و انجمن آسیای پاریس و انجمن ایران شناسان اروپایی نیز بود.

برخی از آثار دکتر بدرالزمان قریب عبارت‌اند از: تحلیل ساختاری فعل در زبان سُغدی؛ زبان‌های خاموش، یوهان فریدریش (ترجمه، با همکاری یداللّٰه ثمره)؛ وسنتره جاتکه، داستان تولد بودا به روایت سُغدی؛ فرهنگ سُغدی (سُغدی ـ فارسی ـ انگلیسی)؛ تاریخچۀ گویش‌شناسی در ایران؛ مطالعات سُغدی؛ پژوهش‌های ایرانی باستان و میانه.