غلامرضا امیرخانی رئیس کتابخانه ملی شد

سازمان اسناد و کتابخانه ملی به قدر کافی نیروی متخصص و صاحب نظر و با تجربه دارد تا کارهای خود و از جمله کارهای هیئت علمی هایش را طبق روال و قوانین جاری پیش ببرد و نیازی ندارد تا کسی که در عمرش حتی یک روز هم هیئت علمی نبوده، از راه برسد و کارهای اعضای هیئت علمی به روال بیندازد. ضمن اینکه الان بیش از ده سال است که به واسطه متمرکز شدن روند جذب و ارتقای هیات علمی های کل کشور از سوی وزارت علوم، امور هیئت علمی های سازمان هم طبق روال وزارت علوم و پژوهشگاه ها و دانشگاههاست. ضمنا، هیچ آدم عاقلی از به روال افتادن کارها ناراحت نمیشود! بلکه برعکس، علت اعتراض اعضای هیئت علمی سازمان این بود که معاونت پژوهش پیشین تمام تلاش و جهد خود را تا روز آخر انجام داد تا با تصویب قوانین من درآوردی مثل پژوهش فوری و کم کردن مستمر امتیاز از کارهای هیئت علمیها، آنها را به رکود و انحطاط و نهایتا تنزل رتبه بکشاند! آن هم کسی که دکترایش و بورسیه اش و معاونتش و جذبش همه زیر سئوالند و رزومه اش هم به دو خط نمیرسد. حالا از ادعا و ش و ... چیزی نمیگوییم که خود مثنوی هفتاد من است.

جالب است یک فرد مشخص با چند اسم مختلف اما با زبان و قلمی یکسان در دفاع از خوش! و ریاست قبلی سازمان نظر میگذارد، و ما هم که اصلا نمیفهمیم او کیست! تمام حرفش هم این است که کارمندان سازمان همه بد بودند، هیئت علمی ها هم بد بودند، مدیران و روسای قبلی هم همگی بد بودند و یادتان نیست چنین و چنان کردند! و به این طریق و با این شیوه همه منقدان را تخریب و بی اعتبار میکنند! یعنی همه کسانی که از رئیس قبلی و معاون پژوهش قبلی انتقاد میکنند، خودشان بد بودند! فقط معلوم نیست که چرا این همه آدمهای بد از بقیه مدیران و روسا و معاونان قبلی یا فعلی بد نمیگویند و چرا فقط از شما دو نفر نقد میکنند؟ دوست مدعی عزیز: این شیوه پاسخ انتقادات نیست. اصلا همه این افراد بد و سخن شما درست. آیا این امر پاسخی به پرسشها و انتقادات است؟ یعنی چون این آدمها بد هستند، تصمیمات غیرقانونی و تخلفهای مکرر شما پشت درهای بسته، درست بوده است؟ شما اگر به قدر ذره ای جرات و شهامت داشتید و افرادی اخلاقی بودین، از پشت درهای بسته می آمدید بیرون و در حضور نیروهای سازمان سخن میگفتید. رئیس قبلی سازمان بعد از بارها و بارها پیگیری فقط یکبار در طول سه سال در جمع اعضای هیئت علمی حاضر شدند و با چند انتقاد و پرسش محترمانه و ساده رفتند و دیگر پشت سرشان را هم نگاه نکردند و حتی حاضر نشدند برای یکبار هم که شده نظرات این افراد را بشنوند، و هرگز حاضر نشدن به بعضی از این افراد وقت ملاقات بدهند. رئیس و معاون پژوهشی قبلی سازمان فقط دوست داشتن دو نفری پشت درهای بسته بنشینند و برای همه تصمیم بگیرند، دادگاه تشکیل دهند، رای صادر کنند، و بعد هم با دستور و زور بقیه را وادارند تا صورتجلساتشان را امضا کنند، و با همان زور و دستور تصمیمات دو نفره شان را به اجرا درآورند! بعد هم میگفتند خدایا از ما قبول کن!! الله اکبر از این همه توهم!!

بر طبق روال علمي و دانشگاه ها افتادن فضاي هيئت علمي هاي سازمان كه حقوق چندبرابر همكار هم تراز و هم مدرك مي گيرند چقدر براي برخي همكاران هيئت علمي گران امده كه دست از عقده گشايي بر نمي دارند و از هيچ بي اخلاقي فروگذار نمي كنند

به لطف همسان سازي حقوق هيئت علمي ها با قانون كشور در اين دوره آقاي مختارپور و اجراي قانون، حقوق آنها دو سه برابر ما كارمندان و پژوهشگران هم رتبه شد. در حالي كه برخي شان هيچ نقشي در پيشرفت سازمان و حتي علم ندارند

مطلعم با برخي اقدامات و مصوبات معاونت پژوهش در دوره قبل كه براي همين اصلاح و برقراري قوانين علمي بود، منافع شان را در خطر ديدند كه اين طور رفتار مي كنند
چرا وقتي حقوق هايشان به يكباره چند ميليون بالا رفت و حكم هايشان ضريب گرفت چنين نمي گفتيد

دکترجان
اعتقاد دارم باید در انتهای دوره، نسبت به عملکرد شما تبریک گفت. هرچند انتصاب شما مایه مباهات دوستان است. مهمترین عامل موفقیت شما، انتصابات صحیح خواهد بود. معاونان شما اگر فرهیختگان و‌مدیران باکفایت داخلی باشند حداقل هفتاد درصد موفقیت را کسب خواهید کرد. هیچ کس از بیرون سازمان نتوانسته برای سازمان معاون موفقی باشد.

سلام آقا یا خانم مددی
چقدر سبک نوشتاری شما با مطلبی که بعد از جوابیه آقای ایرانشاهی زیر گزارش (دفاعیه) معاونت پژوهشی مستعفی سازمان اسناد و کتابخانه ملی نوشته شده نزدیک و تشابه دارد.
هر دو حامل منفی ترین و سخیف ترین جملات هست.
چه دستاوردی؟ کجاست؟ چرا هیچ کس حسش نمی کند و همه شاکی از وضعیت موجود هستند، تا جای که خبرگزاری اصولگرای «تسنیم» این تیتر را روز 20 آبان 1403 در خصوص رئیس جدید سازمان اسناد و کتابخانه ملی زد "انتخاب کم‌حاشیه‌ترین مدیر برای پرحاشیه‌ترین کتابخانه کشور"
نکته اولی که از انتخاب غلامرضا امیرخانی به سمت ریاست سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران به نظر می‌رسد، بردن کتابخانه به فضایی علمی و کاهش حاشیه‌هایی است که در سال‌های گذشته در این نهاد علمی وجود داشته است. ...
مددی! لطفا کمی مودب باشید (البته دور از انتظار است چون اینگونه یاد گرفتید ولی با تمرین میشود بهتر بود) و منصفانه به دوره مدیریت قبلی بنگریم،
جو دیکتاتوری و سرکوب گری که اجازه یک انتقاد کوچک را هم بر نمیتابید.
معاونی که با رانت، بورسیه رشته فلسفه دانشگاه علامه شد،از همان لیست معروف بورسیه های 3000 نفری که بدون داشتن شرایط لازمه علمی، آموزشی و پژوهشی (به معدل و دانشگاههای محل تحصیل توجه کنید) و به پشتوانه نسبت های سببی و نسبی و وابسته به جریانات سیاسی با مدرک کارشناس دانشگاه آزاد واحد تهران شمال(معدل17) و کارشناسی ارشد غیر انتفاعی مفید قم( معدل 17)، بورس دانشگاه علامه شدن و در کل دوران تحصیل تا کنون فقط یک مقاله علمی و پژوهشی مستقل داشتند که آن هم برگرفته از پایان نامه دکتری (معدل 16) بود و الان هم به همان دلایل ذکر شده عضو هیات علمی سازمانی شده که برای فرزندان ایران تجویزهای ناثواب و ایدئولوژی خاص خواهد کرد، همین فرد به سبب قرابت و آشنایی 24 ساله با ریاست سازمان بدون تجربه حتی یک روز کار اداری پژوهشی به سمتی گماشته شد که هیچ در صلاحیتش نبود.
فرصت سوزی که در دوران ایشان برای سازمان و معاونت پژوهشی شد در هیچ زمان دیگری نشد و نخواهد شد و صد البته در این مسیر متاسفانه محدو همکارانی بودن که دوران گذشته را دوران طلایی میدانند، کمک و یاریشان رساندن تا به اهدافشان برسند.
نمونه کارهای واپسگرایانه، ارتجاعی و ضد سازمانی انجام شده (البته در حد دانش خودم) در گزارشی کامل برای سایت لیزنا ارسال خواهد شد تا همه دوستداران فرهنگ ایران زمین آگاه شوند به ستم‌های که در دوره مدیریتی گذشته و معاونت‌های نالایقی که در این مدت بر سرکار بودن از معاون امنیتی اسناد، بدون تخصصی در این زمینه، تا معاونت پژوهش و منابع دیجیتالی که شروع دوران کار دولتی خود را با این پست در دهه پنجم عمرش شروع کرد و عجیب عشق به میز و صندلی داشت که حاضر به از دست دادنش نبود و دیگر معاون بی کفایت و مدیرانی که در حد و انتظار یک کارشناس نیستند ولی بر صندلی مدیریت تکیه زدن.
وه چه خوش حافظ شیرین سخن گفت:

آن همه ناز و تَنَعُّم که خزان می‌فرمود
عاقبت در قدمِ بادِ بهار آخر شد

شُکرِ ایزد که به اقبالِ کُلَه گوشهٔ گُل
نخوتِ بادِ دی و شوکتِ خار آخر شد

صبحِ امّید که بُد معتکفِ پردهٔ غیب
گو برون آی که کارِ شبِ تار آخر شد

مددی، اندکی آرام تر
انکی که شما میزنید از همه بدتر و ناپسندتر است.
فاجعه مدیریت دوره قبل نیاز به آوار برداری دارد نه لکه برداری.
آنانکه دوران گذشته را بهترین دوران خدمت خود میداندستن الان هم به مصدر قدرت نزیک هستند و باید از اصل انکار استفاده کنند.
حقیقت تلخ و گزنده است، کسی که با رانت به قدرت رسید و چابلوسان کنارش چون بادبادک بادش کردن، حتی پس از استعفا سوری هم، دل کندن از پست قبلیش سخت بود و تا روز آخر مدیریت قبلی هم به محل کار سابقش میامد بر صندلی معاونتش تکیه میزد و برای همه نسخه می نوشت، و جای تاسف برای همکارانی هست که با او همکاری و انجام خدمتش می کردن، ‌‌کاش بخاطر کارشناس مسئولی یا ریاست دفتر و ‌... با او تا لحطه آخر مساعدتش نمی کردن.
مددی، صدای ویرانی ساختاری و امحای کتابها و اسناد و موارد دیگر سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در دوره مدیریت یاران تان را به زودی خواهید شنید.
البته امیدی زیاد به دوره جدید هم نیست باید دید، ولی بدترین تصمیم در این دولت از بهترین تصمیم دولت قبل صد برابر بهتر است.

جناب آقای دکتر امیر خانی
رئیس محترم سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
با سلام و احترام
ضمن عرض تبریک و آرزوی توفیق برای جنابعالی، امیدواریم صدای کتابداران سازمان را بشنوید و با اجرای عدالت و شایسته سالاری به حضور مدیران ناشایست ، رانت خوار و حاشیه پرداز و متکی به منابع قدرت پیشین و نه متکی بر دانش، در کلیه سطوح پایان دهید. متاسفانه در سالهای اخیر همه شاهد سقوط اخلاق، علم و عمل در سازمان
بودیم. انتصابهای ناشایست بر اساس روابط شخصی، خانوادگی و مانند آن که موجی از ناامیدی را در سازمان رقم زده است، گزارش‌های نادرست، عدم توجه مادی و معنوی به همکاران، بی احترامی و نادیده انگاشتن پیش کسوتان و... از معضلات سازمان است که قطعا بر جنابعالی پوشیده نیست . بی تردید راه دشواری در مقابل جنابعالی و گروه کاریتان خواهد بود. دعاگوی شما هستیم و آرزوی موفقیت برای شما و بهبود اوضاع سازمان داریم.

چرا دروغ می گویید؟
چرا از کارهایی که در دوره ریاست آقای مختارپور کلید خورد سخن نمیگویید؟
چرا از آغاز استانداردسازی سازماندهی اطلاعات در کتابخانه ملی نمیگویید؟
کارمندی چون شما سمی تر از هر فرد دیگری در این سازمان است.
امیدوارم افراد شایسته در این سازمان مشفول به کار شوند.

آقای دکتر امیرخانی
در این دوره قبول مسئولیت سنگین تر از دوره های قبل است. زیرا سازمان را در حال رکورد و ویرانی تحویل می گیرید. یا اکثر کارها از مسیر صحیح خارج شده یا متوقف شده است. هیچ اقدام مهمی در سازمان انجام نشده است. در خوش بینانه ترین حالت لطمات وصدمات وارده ناشی از نداشتن دانش بوده است. در مورد معاونت پژوهش که باید عدم تجربه مدیریتی و قصد عامدانه تخریب کتابداران و اعضای هیات علمی را هم بدان اضافه کرد. برای این ادعا مدارک و اسناد هم موجود است. رییس وقت سازمان، سرپرست معاون پژوهش پس از ایشان بود. ولی نتوانست و نخواست پس ازاستعفای اجباری این معاون به دلیل هیات علمی شدن یکباره اش در آموزش و پرورش! اختیار معاونت پژوهش را از ایشان گیرد. حکم های ناعادلانه و مصوبات ساختگی از جلسات قبلی به دستور ایشان با امضای سرپرست ابلاغ شد. یک بررسی ساده در سازمان صحبت این ادعاها را ثابت می کند.
در خصوص جذب کتابداران به عنوان عضو هیئت علمی بسیار ظلم کردند و پذیرش آنها را ملغی کردند. سخن بسیار است. امیدواریم افراد سمی که در آن دوره باعث شدند که سازمان به اینجا برسد را شناسایی کنید.