داخلی
»مطالب کتابداری
»سخن هفته
لیزنا، سید ابراهیم عمرانی، سردبیر: روی سخنم اعضای هیات علمی و پژوهشگران عزیز است. اولین کنگره متخصصان علوم اطلاعات با انتشار مجموعه نشستها و مقاله های خود در آخرین روزهای سال 1395 بکار خود پایان داد و دومین کنگره درست پس از آن با تعیین دبیر علمی و دبیر اجرایی در اولین جلسه هیات مدیره کار خود را آغاز کرد. پس از آن و با ادامه کار دبیرخانه کنگره و تایید آن در هیات مدیره جدید (دوره ششم)، کمیته علمی تشکیل شد که همانطور که سال گذشته تدبیر شده بود، تلاش شد که دعوتی حداکثری داشته باشیم و از بسیاری عزیزان هیات علمی و کتابداران با تجربه و اهل نظر دعوت به کمک شد و از همه تقاضا شد به کمک انجمن خودشان بیایند که تا اینجا شاهد مشارکت خوبی هستیم. انتخاب لیست اعضای کمیته علمی برای کنگره دوم، با پیشنهاد دبیر علمی و در کارگروه منتخب ایشان و از میان همه گروه‌های علم اطلاعات و دانش شناسی، و کتابداری پزشکی در دانشگاه‌های زیر پوشش وزارت علوم، وزارت بهداشت، و دانشگاه‌های آزاد و پیام نور انجام شد.
در مورد سایر اعضای هیات علمی، این نکته را هم در هیمنجا دوست دارم عرض کنم که سال گذشته بیش از چهارصد دعوتنامه به نام افراد و با نشانی‌هایی که در دست داشتیم پست کردیم که همه اعضای هیات علمی را که شناسایی کرده بودیم و نشانی از آنها به دست آمده بود در این لیست بودند، اگر استاد عزیزی هست که دعوتنامه نگرفته بوده، عذرخواهی بنده را بپذیرد و نشانی خود را برای دعوت به دومین کنگره در اختیار دبیرخانه کنگره در نشانی Congress.ilisa.ir بگذارد. مطمئن باشند که در روزهای منجر به کنگره دعوتنامه رسمی حضورشان خواهد رسید.
به علاوه، همانطور که در خبرها هم می بینید فعالیتهای کنگره دوم آغاز شده و مقالات رسیده از مرحله چکیده به مرحله مقاله کامل رفته و دیگر منتظریم که مقاله‌های کامل به دست دبیرخانه برسد تا برای داوری نهایی کار به داوری فرستاده شود و این در حالی است که هنوز پاسخ‌های داوری چند چکیده به دستمان نرسیده و در انتظاریم.
از سویی جوایز ملی انجمن علمی کتابداری و اطلاع رسانی ایران در سه حوزه کتابداری حرفه ای، کتابداری نظری و آرشیو اعلام شده و منتظریم تا همه اهالی حوزه علوم اطلاعات از حرفه تا دانشگاه خودشان را برای این جوایز کاندید کنند.
جایزه ویژه دانشجویان کارشناسی نیز ابتکار دیگری است که به تصویب هیات مدیره رسیده و هدف آن کتابداران کتابخوان آینده است. کتابدارانی که اگر روزی و از بخت خوش ایرانیها به کتابخانه های عمومی پای گذاشتند، حرفی برای گفتن به مراجعان کتابخانه های عمومی از کودک و نوجوان تا سالمندان و بازنشستگان داشته باشند. یادمان باید باشد که در مسیر توسعه واقعی کشور، کتابخانه های کودک و عمومی در خط مقدم جبهه هستند، و بخش اول سرمایه گذاری کشور باید به این دو محل اختصاص یابد. فراخوان این جایزه نیز در دست کار است و در دو یا سه روز آینده منتشر خواهد شد.
و همه اینها دارد حول چیزی شکل می گیرد که نام کنگره بر آن گذاشته ایم. ]اصل اول:[ انجمن در طلیعه اولین کنگره اعلام کرد همه هدفش کنار هم قراردادن حرفه مندان و دانشگاهیان است تا سخن یکدیگر را بشنوند و از نیازهای یکدیگر مطلع گردند. چرا که همه تلاش استادان تربیت نیروی انسانی کارآمد برای حرفه و همه تلاشهای پژوهشگران برای کشف مشکلات و نقاط ضعف و تلاش تحقیقاتی برای یافتن پاسخ‌ها و راه حل‌های نو و رفع مشکلات و کمک به رشد و توسعه در جامعه است و نهایتا حاصل پژوهش‌ها هم برای اجرا در اختیار اهل حرفه قرار خواهد گرفت و باز کاستیهای آینده از طریق اهل حرفه عنوان و برای تحقیق به پژوهشگران ارجاع خواهد گردید.
این بنده بر این باورم که کنگره دوم در این کار موفق‌تر خواهد بود، این سخن به این معنا نیست که در کنگره اول موفقیت نداشتیم، به نظر من و همه آنها که آمدند موفقیت بیش از آنچه انتظار داشتیم بود ولی به افتخار آن میزان موفقیت، قرار نداریم همه چیز را به قضای الهی واگذار کنیم و تلاش بیشتری خواهد شد که هدفمند تر جلو برویم و به عنوان دبیر اجرایی از یکایک شما اعضای هیات علمی و کتابداران و حرفه مندان اطلاعات با صمیمیت دعوت می کنم دست یاری ما را بپذیرید و کمک کنید.
نکته دیگری یادمان باشد، از ابتدا و به عنوان مکمل همه همایشهای علمی – پژوهشی که هر ساله در رشته ما برگزار می شود، ]اصل دوم: [ این همایش، همایشی حرفهای اعلام شد، لیکن از آنجا که حرفه و دانشگاه همواره با هم و در کنار هم رشد کرده اند، برنامه‌ریزی کنگره اول به شکلی بود که در هر پنل دو نفر عضو هیات علمی در کنار دونفر از خبرگان حرفه ای حضور داشتند و مدیریت پنلها نیز بین حرفه ایها و هیات علمی‌ها تقسیم شده بود و ]اصل سوم:[ فضای ارتباطی گسترده مورد نظر انجمن بود و دیدیم که فضای خوبی برای اعضای هیات علمی پیش آمد که مستقیم و از زبان فارغ التحصیلان همین دانشگاههایی که در آنها درس می دهند مشکلاتشان و کاستیها را بشنوند. فضایی به وجود آمده بود که می توانستند کمی‌ها و کاستیهای درون کتابخانه ها و مراکز اسنادی و اطلاع رسانی را از زبان کسانی که در صف قرار دارند و با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند بشنوند. گرچه این فضا برای اساتید جوانی که مستقیما از کارشناسی به کارشناسی ارشد ،و از آنجا به دکتری و از آنجا مستقیما جذب هیات علمی شده اند،خیلی مفید بوده و خواهد بود، ولی باید آمار بدهیم که اغلب اعضای هیات علمی که حضور داشتند، باز هم کسانی بودند که روزی روزگاری در محیط‌های حرفه ای با چالش‌های نیروی انسانی، بودجه، و مدیریتی دست به گریبان بوده اند، و برای نیاز مخاطبانشان با بالادستیهایی که در بسیاری از موارد اصلا حرفشان را نمی فهمیده اند جدال بی پایانی را تجربه کرده اند.
کاستیهایی نیز در برنامه های کنگره وجود داشت و برخی نشستهای هم اندیشی آن طور که باید مورد قبول حاضران قرار نگرفت که بسیار محدود بود و اغلب نشستها چالشی و پر از مطلب بود و ما امیدواریم با کمک همه عزیزان تلاش کنیم و کاستیهای کنگره دوم را به حد اقل برسانیم و این کوچکترین کاری است که کمیته های علمی و اجرایی در پاسخ به حضور 480 نفر بصورت حضوری و بیش از 200 نفر بصورت مجازی در کنگره اول، می‌توانند انجام دهند.
قبلا در یادداشتی با عنوان "من به ایفلا نمی روم که دو هفته سخنرانی گوش کنم" یادآور شده ام که فضای چنین کنگره هایی، از مقاله های ارائه شده بیشتر درس آموز هستند، چرا که مقاله ها همیشه منتشر می شوند و می خوانیم ولی ارتباطاتی که درون این محفلها شکل می گیرند، انکار ناشدنی هستند. در این فضاها آشنائیهای جدید منجر به تشکیل کارگروهها می شود و دانشجویانی که با یک استاد مورد نظرشان فاصله شهر تا شهر دارند، و نمی توانند از طریق میل و تلفن حرفشان را به گوش استادان برسانند و در نقاطی دور از استاد زندگی می کنند، در این محافل می توانند ایشان را ملاقات کنند و چه بسا هسته اولیه یک تحقیق شکل بگیرد و یا استادی جوان مشکل ارائه و شیوه خام آموزش خود را با استادی کهنه کار در خلوت راهروهای کنگره در میان بگذارد و ایده های تازه ای برای انتقال دانش خود به نوآموزان پیدا کند. و از همه اینها مهمتر، با ارتباط با بدنه حرفه، می آموزد، آنچه شاگردانش باید یاد بگیرند چه چیزهایی باید باشد.
همه عزیزان را به کنگره دعوت می کنیم. این یادداشت خطاب به استادان و پژوهشگران است، و دعوت از همه به مشارکت از هم اکنون. دبیرخانه کنگره آماده دریافت پیشنهادات و انتقادات شما است. دعوت می کنیم که کمک کنید فضای خوبی شکل بگیرد، و دعوت می کنیم که بیائید و شنونده باشید. این نکته آخر است که می خواهم با شرمندگی حضور استادان خودم بگویم، بیائید و شنونده باشید و مطمئن باشید که کار درستی است و چیزی از وجود ارزشمند اساتید نمی کاهد. همیشه قرار نیست به عنوان سخنران پشت تریبون بود. می توان فروتنی کرد در تالارها و در فضای کنگره بود تا اگر در نشستی به هم اندیشی نیاز شد، به کمک شتافت. کنگره در بهترین حالت می تواند در پنلها 30 نفر از خیل اساتید را با رعایت تخصصشان نسبت به موضوع ، در پنل بنشاند، و از بقیه دعوت می کند تا در هم اندیشیها باشند و کمک کنند. این به این معنا نیست که این سی نفر شایستگی‌های ویژه ای دارند، و فقط این عزیزان به قول قدیمی‌ها تحویل گرفته شده اند، همه عزیزان حضورشان غنیمت است و این تنها نقطه ای بود که سال گذشته برخی دوستان عزیزم از اعضای هیات علمی یادآوری می کردند که اگر اعضای هیات علمی در پنلها بیشتر بودند بهتر بود. باز هم عرض می کنم ما از 250 عضو هیات علمی دعوت کردیم که تشریف بیاورند و مشارکت داشته باشند، ولی تعداد صندلیهای ما در پنلها محدود بود، ضمن اینکه قرار بود غیر از دبیر پنل، اعضا، ترکیبی از حرفه ایها و خبرگان و اعضای هیات علمی و پژوهشگران باشد. یک کنگره حرفه ای وظیفه اش ایجاد فضایی است که شما اساتید حرفهای حرفه را بشنوید و برای رفع مشکلات آنها، آن بخشها را که به شما مربوط است، دستی بالا کنید و در برنامه های آموزشی و پژوهشی خود بازنگری کنید. این فضا برای شما فراهم است، به کمک کنگره بیائید و از فضای آن نیز بهره های لازم را با خود به دانشگاه ببرید. از هم اکنون نیز عذر ما را بپذیرید که نمی توان از حضور همه اساتید عزیز و گرامی در پنلها کمک گرفت، ولی حضور ارجمندتان کمکی است که نظرهای بیشتری در تالارها شنیده شود و ارتباطهای بیشتری شکل بگیرد. با آرزوی دیدار شما در کارگروههای قبل از کنگره و در نشستهای هم اندیشی در روزهای کنگره.
عمرانی، سید ابراهیم. «نمی‌خواهید بدانید درس‌ها و پژوهش‌هایتان کاربرد دارد؟» سخن هفته لیزنا، شماره 303. 22 شهریور 1395.
امیدوارم این کنگره به اهدافی که برایش تعریف شده برسد و امیدوارم روزی فرا برسد که این نشستها از تهران به استانها منتقل شود تا شرایط شهرستانیها ، به خصوص کتابداران شاغل، برای حضور کمی مهیا تر شود.