هاروکی موراکامی؛ مطرود و محبوب ژاپنی ها

به گزارش لیزنا، جامعه ادبی جهان موراکامی را اصلی ترین نویسنده ژاپنی قلمداد می کند و با کم طاقتی تمام منتظر رمان های جدید او می ماند. در کشور خود او نیز تقاضا برای کتاب هایش کمتر نیست. هیجان برای کتاب های جدید یا ترجمه هایش بسیار بیشتر از کتاب های هری پاتر است.

در عین حال تا به حال در ژاپن بحث در مورد «ژاپنی های مشکوک» ادبیات ادامه دارد. او در مورد خودش می گوید: «من مطرود جهان ادبی ژاپن هستم».

بیش از 12 سال پیش دانشگاه توکیو به همرا بنیاد فرهنگ ژاپن همایشی با عنوان « A Wild Haruki Chase» برگزار کرد که در آن 25 مترجم از 17 کشور جمع شدند. از همه آنها یک سوال پرسیده شد: در مورد ژاپنی ها در نوشته های این نویسنده ژاپنی چه چیزی مشاهده کردید که ما را طرفدار غرب نشان می دهد؟

در ژاپن مسن ترها که عادت کرده اند آزادی های دورنی را مایه شرمساری قلمداد کنند، اکنون با ناخوشنودی از رمان های موراکامی، او را بسیار مستقل و آزاد می دانند. سامورایی های مو خاکستری که تمام عمر خود را صرف خدمت به دولت یا شرکت نموده اند اکنون وی را «وسترنی (غربی شده)» می نامند. خود نویسنده در سال 2004 با خنده می گوید: «من نمی فهم این مردان بدخلق قدیمی از من چه می خواهند! من در مورد ژاپن و ژاپنی ها  می نویسم. به زبان ژاپنی و بیشتر از همه برای خوانندگان ژاپنی. دیگر چه چیزی لازم است تا من را یک نویسنده ژاپنی قلمداد کنند؟»  

موراکامی در یک مصاحبه با گاردین در ماه اکتبر می گوید: «ما ژاپنی هایی که بلافاصله پس از جنگ به دنیا آمده ایم در فرهنک آمریکایی رشد کردیم. من موسیقی جاز و پاپ آمریکایی گوش داده ام و شوهای تلوزیونی آمریکایی تماشا کرده ام. اینها پنجره ای به دنیایی دیگر بود. با این وجود من به تدریج سبک خودم را یافتم. سبکی که نه ژاپنی است و نه آمریکایی؛ فقط مال من است... من گابریل گارسیا ماکز را بسیار دوست دارم اما او را رئالیسم «عرفانی» نمی نامم. این فقط رئالیسم مخصوص خود اوست. سبک من نیز شبیه عینک من است: هنگام نگاه کردن از پشت همین شیشه ها جهان اطراف برای من معنی پیدا می کنند.»

ترجمه: زهرا شریفی