کرونا و رخوت در مشارکت

لیزنا، سید ابراهیم عمرانی، سردبیر:  بالاخره قرار است ششمین کنگره متخصصان علوم اطلاعات  برگزار شود. قبل از هر چیز به جوانانی که مسئولیت برگزاری کنگره ششم را بر شانه ها دارند خسته نباشید می‌گویم. از جان و دل می‌گویم خسته نباشید. همه آنانکه پیراهنی در این کارها به تنشان پاره شده خوب می‌دانند که برگزاری چنین رویدادهایی و آن هم سالی یک بار چقدر سخت است و تا چشم هم می‌زنی، باید کارهای کنگره بعدی را شروع کنی. حالا چرخ مملکت را هم نگاه کنید، این چرخ که به ظاهر می‌چرخد، به زبان بنی هندل الآن دیگه عاج از تو شده و به هر شن و ریگ اندکی تیز، می تواند چرخ را بخواباند و همه لاستیکهای یدکی هم وضع بهتری از چرخ اصلی ندارند. و در نگاه من مدتها است همه دائم‌التعویض شده‌اند و از این پیچ به پیچ بعدی یک وصله‌ای می‌اندازیم و دوباره یاعلی گویان راه می‌افتیم تا پیچ بعدی. انشاءالله خداوند رحمان همه مردم ایران را در پناه خود بدارد و همه ما را از این پیچهای خطرناک به سلامتی عبور دهد.

باید عرض کنم که البته کرونا ریگ درشتی بود که زیر چرخهای ما رفت و همه را دست بسته و دل خسته کرد و همه کارها در این ایام دچار رخوت و رکودی بی‌سابقه شد. اینکه کرونای جهانی چقدر سیاسی بود و چقدر واقعا پزشکی و بیماری و بهداشتی خدا می‌داند. اینکه این اتفاق انداخته شد یا اینکه این اتفاق افتاد و  سیاستمداران جهان هر یک به فراخور از موقعیت کرونا برای کارهای خود سوء استفاده کردند را هم فقط خدا می‌داند و بس و من فقط می دانم که هرکسی کاری داشت، واقعا کمرش زیر بار آن کار خرد و خاکشیر شد.

کنگره متخصصان به تجربه من کار سنگین و پر برنامه و پر مسئولیتی است. هر کنگره که به پایان می‌رسد، تازه کارهای جمع و جور کردن شروع می‌شود. مثل خانه تکانی بعد از هر میهمانی بزرگ. میهمانان می‌روند و تازه اهل خانه به کار می‌افتند تا نظمی دوباره به کارها بدهند. میزبانان بطور معمول، بعد از رفتن میهمانان چند دقیقه‌ای روی مبلها دور هم لم می‌دهند و نفسی می‌کشند و چند دقیقه ای در مورد این که میهمانی خوب برگزار شد یا نه گپ می‌زنیم، و بعضی نکات جالب (خوب و گاهی بد) را با هم یادآوری می کنیم و از بعضیها تعریف می کنیم که 1) چقدر این آدم خوب خوانده، و چقدر آرامش‌بخش حرف می‌زند 2) چقدر رنگ موی تازه اش بهش میومد؛ و از بعضیها بد‌ می‌گوئیم.1) وای چقدر راحت هرچیزی را‌ می گوید، بدون اینکه از راست و درستش اطلاع داشته باشد 2) وای با این کاری که تو صورتش کرده بود، خیلی شبیه بلانسبت .... شده بود. خوب دیگه بس است، بله بعد از چند دقیقه آتش بس می‌دهیم و به هم می گوئیم پاشیم، باید خونه را جمع و جور کنیم. در مورد کنگره که معمولا در آبان برگزار می‌شود، باید عرض کنم واقعا جمع و جور کردن خانه و پرداختن بدهیها و آماده انتشار کردن سخنرانیها و نشستها خیلی کار می‌برد و دست کم تا بهمن ماه هر سال و گاهی بیشتر به طول می‌انجامد. و جالب است بدانید که از همان بهمن هر سال جلسات آغازین کنگره بعدی شروع می‌شود. تعیین دبیران بعدی، سوژه سال کنگره، دادن فراخوان اولیه و  ... و .... حرکتی است سالانه، که دبیرخانه‌ای دائمی هم می‌طلبد. حالا فکر کنید کاری را آماده می‌کنید و سه بار برگزاری آن به بعد موکول شود،‌ واقعا خستگی در روح و جسم شما می‌ماند و چه بسا برنامه ها که دستخوش تغییر می شود. دبیرانی که میهمانانی را برای اردیبهشت ماه آماده کرده اند و وقتی موکول به بعد می‌شود، کل نشستش دچار مشکل می‌شود و این باری سنگین است بر شانه دبیران هم علمی و هم اجرایی.

کنگره ششم دوبار تغییر برنامه داد و موکول به بعد شد و می توانید حدس بزنید که چه بلایی سر مسئولین و دبیرانش آورد تا ادامه دادن و به سرمنزل رساندن بار. واقعا خسته نباشید عزیزان.   

خوب کنگره ششم دارد می‌رسد و من مثل همیشه توصیه می کنم به مشارکت. گرچه تعداد زیادی از شما در همه این مدت مشارکت کرده‌اید و در وبگاه کنگره و انجمن می‌توان دید پیش نشستها را که یکی پس از دیگری برگزار شده و برای هر یک چه مقدار نیرو گذاشته شد تا موضوع درست بحث شود و پرورده شود و به کنگره برسد.

مساله دیگری که تمرین شد، مشارکت غیر حضوری و مجازی بود که با توجه به کرونا پیش نشستها همه غیر حضوری برگزار شد و تمرینی هم بود برای کنگره اصلی که مشکلات مشارکت مجازی تمرین شود و اشکالاتش بررسی شود و انشاءالله در کنگره هیچ کم و کسری پیش نیاید و همه چیز بر وفق مراد همه دست اندرکاران و همه شرکت کنندگان پیش رود انشاءالله. البته که من پیرمرد حتما حضوری را ترجیح می دهم لیکن چه چاره با بخت گمراه. در این دو سال بدون اغراق باید بگویم بیشتر برنامه ها و نشستهایی که داشتم غیر حضوری بود و به نظرم تصمیم گیری در فضای مجازی و به انجام رساندن کار دست کم برای نسل من کمی مشکل بود، گرچه عادت کردیم و بریدیم و دوختیم و رختی نو، و هر چند بیقواره به تن دوستان کردیم ولی چاره ای نبود. البته ناگفته نماند که من در خیلی از موضوعات تقلب می‌کردم و زنگ می‌زدم فلانی، بیا بنشین کمی این مساله را با هم بررسی کنیم تا در جلسه بتوانیم کار را پیش ببریم و جلسات دو یا سه نفره را می‌گذاشتم و بعد به جلسه اصلی می‌رفتیم.

در پایان باید خدمتتان عرض کنم که با همه این اوصاف اهداف کنگره همان است که بود و بدون مشارکت شما کنگره، کنگره نخواهد بود. اینک که مجازی است و رنج سفر ندارد، بیائید و باشید و کنار هم بودنمان را یکبار دیگر تجربه کنیم، به امید آنکه سال آینده از تغییرات دولتی و حکومتی عبور کرده باشیم و کرونا بازی را هم پشت سر گذاشته باشیم و بتوانیم دوباره کنگره‌ای حضوری داشته باشیم و چشممان به دیده همه عزیزان روشن شود.

یادآوری کنم که سرپا نگهداشتن موجود نحیف شده‌ای به نام کتابداری و علوم اطلاعات یا به قول دوستان علم اطلاعات، مشارکت همه آحاد حرفه و رشته را می‌طلبد و اگر می‌خواهید بمانیم، باید مشارکت کنید. باید به صحنه بیائید و باید با مسایل‌تان بیائید و برای ختم کلام شعاری را که برای دعوت به حضور در کنگره سوم در سخن هفته 8/8/1396 نوشته بودم را تکرار می کنم:

 ... وصیتی دارم به همه دوستانم در کمیته ها و در نشستها. عزیزانم کنگره به فرصتی گرانبها تبدیل شده که نباید آن را بسوزانیم. خواهش می‌کنم چه شما که در نشستها به عنوان دبیر نشست یا اعضای نشست فعالیت می‌کنید و چه همه بزرگوارانی که بزرگوارانه و به عنوان مخاطب در جمع کنگره حاضر می‌شوند لطف کنید و دست خالی به کنگره نیائید. خواهش می کنم با خودتان مساله ها را بیاورید. اگر نشستهای ما به دنبال یافتن مساله ها و سوالهای جدی و واقعی اهالی حرفه و رشته نباشد،‌ به دنبال یافتن مشکلات نباشد و به دنبال یافتن راه حلهای اجرایی برای مشکلات نباشد، به سرعت تبدیل به شیری بی یال و دم و اشکم خواهد شد.

از نگاه این حقیر کنگره جایگاه خوبی بین متخصصان حوزه ما چه دانشگاهیان و چه حرفه‌مندان دارد، و بدون یافتن مساله‌های مبتلا به روز ایران و بدون بحث در یافتن راه حل برای آن، کنگره تبدیل به یک رویداد تکراری بی تاثیر خواهد گردید. مشارکت شما در رویدادهای مهم رشته خودتان تضمین بقای حرفه، رشته و نیز تازگی و نوشدن یکایک شما است.  به امید دیدار مجازی و حضوری در کنگره ششم.

عمرانی ،سیدابراهیم. « به ششمین کنگره خوش آمدید؛ کرونا و رخوت در مشارکت». سخن هفته لیزنا، شماره 562، 10 آبان ۱۴۰۰.