در ایران از سوی مسیحی ها خصومت و خشونتی به دیگر ادیان وجود نداشت

به گزارش روابط عمومی موسسه خانه كتاب، این كتاب در تلاش برای گنجاندن تاریخ اجتماعی مسیحیان شامات شرقی در محور داستان امپراتوری ایران، پایداری و استقامت یك امپراتوری متشكل از فرهنگ های ناهمگون در طی ۴ قرن را به تصویر می كشد.

در ابتدای این نشست ضمن توضیح درباره كتابش گفت: آن چیزی كه من را به نوشتن كتاب علاقمند كرد این بود كه زرتشتیت با مسیحیت در یك راستا نبودند و زرتشتیت قدرتش را با پیشرفت مسیحیت از دست داد و مسیحیت بدون اینكه ضربه ای به زرتشتی ها وارد كند گسترده شد.

وی ادامه داد: در گذشته، امپراتوری ایران زرتشتی بود و كلمه ایران‌شهر از اساس یك كلمه زرتشتی بود. پس این مبحث فقط مساله نظری نیست بلكه باید در عمل هم به آن بپردازیم. موبدان مسیحی وظیفه داشتند مالیات و عدالت را در جامعه برقرار كند و این كار را در كلیسا هم انجام می دادند. پرسشی كه اینجا مطرح می‌شود این بود كه رویكرد موبدان زرتشتی در حكومت امپراتوری نسبت به مسیحیان چگونه بود؟

برگزیده جایزه كتاب سال  بیان كرد: زرتشتیان تلاش می كردند مسیحیان را از بین ببرند و این كار كاملا غلطی بود. در این كتاب در سه مرحله به خشونت پرداخته شده است؛ مرحله نخست وقتی است كه زرتشتی‌ها به معابد مسیحیت حمله می‌كنند و سعی می‌كنند آنجا را به كلیسا تبدیل كنند. دومین مرحله زمانی است كه مسیحیان پرداخت مالیات خودداری می‌كنند و سومین مرحله، تغییر مذهب از زرتشتی به مسیحیت است. 

ارنست پین گفت: این خشونت‌ها در كل سیستم مسیحیت وجود داشته است. مسیحیان در هزاره اول حملات زیادی به دین های رقیب و معابد آنها از جمله یهودی‌ها كردند اما در ایران از سوی مسیحی ها خصومت  و خشونتی به دیگر ادیان وجود نداشت. باور ما این است كه مسیحیان سعی می كردند ادیان دیگر را به تغییر دعوت كنند اما این رویداد ها در ایران دیده نمی شود.

این پژوهشگر با اشاره به نمونه‌های تاریخی از مسیحیانی كه به ایران تبعید شده‌اند گفت: گروهی از مسیحیان از امپراتوری روم به كرمانشاه تبعید شدند و در داستانی آمده كه آن‌ها چگونه خود را با شرایط زندگی وفق دادند. این مسیحیان هویت محلی برای‌شان مهم بود و به‌دنبال به‌دست‌آوردن آن بودند اما از آنجا كه اصلیت ایرانی نداشتند تلاش می‌كردند كه هویت خود را این‌گونه تعریف كنند پس آنها خودشان را با فرقه جدید مرتبط كردند و عبادات خودشان را در بیستون انجام می‌دادند.

ریچارد پین، مورخ ایران اواخر باستان است. تحقیقات وی عمدتا بر محور امپراتوری ایران، به ویژه قابلیت امپراتوری ایران(ساسانی) در آمیزش موفق اجتماعی، فرهنگی و جغرافیایی جمعیت های مختلف است.

همچنین وی علاقمند به تاریخ اجتماعی جوامع مسیحی و زرتشتی در اوایل جهان اسلام، تعاملات خاور نزدیك با آسیای مركزی و میانه و مطالعه تطبیقی امپراتوری های باستانی خاور نزدیك و مدیترانه است.

او برنده جایزه بلیس بوده و به خاطر كتاب وضعیتی از آمیختگی از انجمن فلسفی آمریكا، انجمن بین المللی مطالعات ایرانی  و آكادمی آمریكایی دین جوایزی دریافت كرده است.