سید عبدالله انوار درگذشت

به گزارش لیزنا،‌ سيد‌ ‎عبدالله انوار در 18 مرداد 1303ش، در شهر تهران چشم به جهان گشود.  پدرش سید یعقوب انوار شیرازی فيلسوف بود و نسبش به سيد‌ ‎نعمت‌الله جزايرى از دانشمندان اصفهان در دوره صفوى مى‌رسيد. در دوره مشروطه به مبارزه براى آزادى روى آورد و وكيل مجلس شد و در حوزه علمیه نیز تدریس می‌کرد.

عبدالله پيش از دبستان، خواندن، نوشتن و شمارش اعداد را فراگرفت، آن‌گاه به دبستان رفت. به سال 1316ش، تحصيلات سيكل اول ابتدايى را به پايان رساند و در شهر تهران به مقام نخست دست يافت. همچنين در كنار درس‌هاى دبستان به فراگيرى مقدمات علوم حوزوى روى آورد. در دبيرستان رشته ادبيات را انتخاب كرد و از درس خليل ملكى، دكتر كريم مجتهدى و دكتر محمود صناعى بهره گرفت. زبان فرانسه را در انجمن ایران و فرانسه آموخت و پس از آن وارد دانشكده حقوق شد.  در دانشكده حقوق، به‌ويژه از درس دكتر موسى عميد استاد حقوق مدنى بهره فراوان برد. دكتر عميد به او سفارش كرد كه از درس‌هاى حوزوى نيز غفلت نكند.

انوار، يك دوره سطح حوزوى را نزد پدرش خواند. شرح منظومه ملا هادى سبزوارى و اسفار ملا صدرا را نزد استاد مرتضى مطهرى و كفاية الأصول را از دكتر ابوالقاسم گرجى آموخت و در هندسه و رياضى از محضر دكتر محسن هشترودى و مهندس محمد بهجت بهره جست

پس از دانشگاه، به استخدام بانك ملى درآمد، اما چون كار بانك را موافق ذوق خود نديد، استعفا داد و در هنرسراى عالى به آموزش هندسه ترسيمى، جبر، آناليز و مكانيك استدلالى پرداخت. دو سال در اين شغل بود كه براى خدمت نظام وظيفه احضار شد و به دانشكده افسرى رفت. در قسمت حقوقى پادگان قصر به خدمت پرداخت و آن‌گاه به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد.

پنج سال معلم انگليسى در مدارس متوسطه بود، سپس دو سال مترجم انگليسى و فرانسه اداره نگارش شد.

پس از اين، مدير بخش نسخه‌هاى خطى كتابخانه ملى شد. وى بيست و سه سال كارمند كتابخانه ملى بود تا اينكه به سال 1359ش، بازنشسته شد. از اين پس، در منزل خود به آموزش فقه، اصول، موسيقى، فلسفه، رياضيات و زبان به دانشجويان پرداخت.

انوار از سال 1337ش، تا 1351ش، به مدت چهارده سال به همكارى با لغت‌نامه دهخدا پرداخت، ولى با مرگ مرحوم دكتر معين كناره‌گيرى كرد.

جلساتى علمى در خانه او برپا بود كه به انواريه شهرت داشت. در اين جلسات، اميرحسين آريان‌پور، دكتر مهدى محقق، پروفسور فلاطورى، سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى، دكتر سيد‌ ‎جعفر شهيدى، سيداحمد فردید، غلام‌رضا شهرى، محمدباقر هوشيار، على‌اكبر شهبازى، سيد‌ ‎على موسوى بهبهانى و ناصر فربد شركت داشتند.

وى به زبان‌هاى عربى، انگليسى و فرانسه تسلط داشت و در همايش‌هاى ملى و بين‌المللى گوناگونى همانند مجمع جهانى شرق‌شناسان آمريكا در تورنتو، كنگره جهانى فلسفه در نيويورك، كنگره فارابى، ابن سينا، خواجه نصيرالدين طوسى و قطب‌الدين شيرازى شركت داشته و سخنرانى كرده است.

وی فرهنگ‌پژوه، کتاب‌شناس، مترجم، فرهنگ‌نویس، نسخه‌پرداز، فهرست‌نویس، ریاضی‌دان، ادیب، مورخ، تهران‌شناس، بیش از ۲۰ سال رئیس بخش نسخ خطی کتابخانه ملی ایران، تدوین یکی از حروف (مجلدات) لغت‌نامه دهخدا، دارای تصحیحات بسیاری است که از مهم‌ترین و مشهورترین آن‌ها می‌توان به جهانگشای نادری اشاره کرد.

سيد‌ ‎عبدالله انوار در روز پنج‌شنبه 18 اسفند 1401ش در سن 98 سالگی درگذشت.