تفسیر آزادی آکادمیک در مصاحبه با استاد تاریخ دانشگاه مینه سوتا

به گزارش لیزنا، یک استاد حقوق دانشگاه مینه سوتا و یک قائم‌مقام سابق دانشگاه، این هفته از وزارت آموزش (عالی) ایالات متحده درخواست کرد که درباره یهودی ستیزی ادعایی در این دانشگاه تحقیق کند. شکایت آنها ناشی از بیانیه‌ای در مورد جنگ اسرائیل و حماس است که دانشکده در بخش جنسیت، زنان و امور جنسی در وب سایت دانشگاه منتشر شده است.

در بخشی از این بیانیه آمده است: "ما تاکید می کنیم که پاسخ اسرائیل دفاع از خود نیست، بلکه ادامه جنگ نسل کشی علیه غزه و علیه آزادی، خودمختاری و زندگی فلسطینیان است."

شکایت علیه این بیانیه - و انتقاد بعدی از این شکایت - در حالی مطرح می شود که دانشگاه های سراسر کشور در تلاش هستند تا تعادلی بین آزادی بیان و رسیدگی به نگرانی های یهودی ستیزی و اسلام هراسی ایجاد کنند.

جلسات استماع کنگره با روسای سه دانشگاه بزرگ، که یکی پس از دیگری مجبور به کناره‌گیری شدند، اوضاع را بیش از پیش متزلزل کرده است.

MRP News   با اعضای هیأت علمی که فکر می‌کرد پشت این بیانیه هستند، در مورد بیانیه تماس گرفت و آنها از اظهار نظر خودداری کردند. سخنگوی دانشگاه با بیان اینکه "جنجال [شکایت] وسیعی که در مورد دانشگاه مینه سوتا به راه انداخته‌آند درست نیست، و اساساً با رسالت و ارزش های ما مغایرت دارد".

 وی در ادامه گفت: این دانشگاه آزار، ارعاب و سوگیری را تحمل نمی کند".

آمنه خالد، استاد گروه تاریخ کالج کارلتون، در مصاحبه‌ای در روز پنجشنبه از حق استادان برای اظهار نظر دفاع کرد. خالد پیش از این مطالب زیادی در مورد آزادی بیان نوشته است، بنابراین از او خواستیم به مصاحبه قبلی با ریچارد پینتر، استادی که خواستار رسیدگی از زاویه حقوق مدنی شده بود، پاسخ دهد. در آن مصاحبه، پینتر با استفاده اعضای هیأت علمی از وب‌سایت دانشگاه برای اظهار نظرهای شخصی مخالفت کرده است.

 پینتر  گفت: "این به معنای طرفدار فلسطین نیست". ما به افراد بیشتری نیاز داریم که از حقوق مردم فلسطین حمایت کنند تا در یک کشور صلح آمیز زندگی کنند که اسرائیل را به رسمیت می شناسد و این کشور مرفهی است. مساله من اظهارات افراد در وبسایت ساخته شده توسط مالیات دهندگان مینه سوتا است.

واکنش شما به استدلال پروفسور پینتر در آن مصاحبه چیست؟

این یک مورد کلاسیک و پرابهام است که درهم آمیختن نقد یک دولت با نقدهای مرتبط با یک گروه هویتی این ابهام را به وجود آورده است. یهودستیزی و اسلام هراسی تهدیدهای واقعی هستند. اما بیایید مراقب باشیم که همه چیز را یهودستیزی یا اسلام هراسی تفسیر نکنیم. اکنون، ما به عنوان مربیان، نباید در کار شعله ور کردن شعله های سردرگمی و آشفتگی باشیم، باید به جزئیات بپردازیم و و صراحت و روشنی متعهد باشیم. بنابراین این بیانیه، بیانیه‌ای که توسط "گروه آموزشی جنسیت، زنان و گرایشهای جنسی دانشگاه مینه‌سوتا" (Gender, Women and Sexuality Department at University of Minnesota) ارائه شده است، آنطور که من می‌بینم یک بیانیه یهود‌ستیزانه نیست و به آزار و اذیت و ارعاب ربطی ندارد.

حال اجازه بدهید به موضوع دومی که این شکایت مطرح می‌کند، آیا استادان می‌توانند چنین اظهاراتی را بیان کنند؟ برسم. همانطور که "انجمن آمریکایی اساتید دانشگاه (American Association of University Professors )" می گوید، "آزادی آکادمیک شامل آزادی تحقیق، آزادی تدریس، و همچنین آزادی اعضای هیأت علمی برای اظهار نظر در مقام خود به عنوان شهروند در موضوعات مورد علاقه عموم است". و این دقیقاً همان کاری است که این اساتید در این دانشگاهها  انجام داده اند.

حال دقت کنید، بیانیه بسیار روشن اعلام کرده است: "این بیانیه موضع دانشگاه مینه سوتا را منعکس نمی‌کند." و با انجام این کار، من فکر نمی کنم دانشگاه  هیچ نوع سیاست و خط مشی را نقض کرده باشد.

آیا این بیانیه ابهام مشخصی ندارد؟ درست در بالای وب سایت آرم دانشگاه مینه سوتا است.

ما همیشه از کانال های ارتباطی رسمی گروه خودمان برای بیان نظرات خود استفاده می کنیم. ما از ایمیل های خود استفاده می کنیم، روی سربرگ دانشگاه مینه‌سوتا می نویسیم، و نظرات خود را در توصیه نامه ها و سایر ارتباطات خود را در همین محیط بیان می‌کنیم. تا زمانی که تاکیده شده و مشخص است که آنها از طرف دانشگاه صحبت نمی کنند، تا آنجا که من می بینم از نظر آزادی آکادمیک با این بیانیه مطلقاً هیچ مشکلی وجود ندارد.

همه اینها با پس‌زمینه جلسات اخیر کنگره درباره یهودستیزی در پردیس‌های دانشگاه همراه است. بنابراین آیا این حرفها در سایت دانشگاه (U ) را به عنوان دامن زدن به مساله و  بزرگ‌نمایی می بینید؟

من آن را به عنوان بزرگ‌نمایی نمی‌دانم، زیرا جلسات استماع کنگره بطور عمده در مورد محدودیت‌های سخنرانی در دانشگاه‌های خصوصی بود، لیکن این شکایت در چارچوب آزادیهای دانشگاهی در دانشگاههای دولتی مطرح می شود. اما شباهت بسیار با جلسات استماع کنگره دارد. که در آن یهودستیزی و ادعاهای یهودی ستیزی برای اهداف بزرگ سیاسی مورد استفاده قرار می‌گیرند. رؤسا در جلسه استماع کنگره در واقع در صحبت های خود کاملاً حق داشتند. آنها گفتند که فحوای کلام و فضای صحبت در تعیین اینکه آیا چیزی واجد شرایط یهودستیزی است یا خیر، اهمیت دارد. کاری که آنها باید انجام می‌دادند این است که توضیح دهند که این فقط مربوط به متمم  اول قانون اساسی ایالات متحده نیست، که صادقانه بگویم، مؤسسات خصوصی مجبور به پیروی از آن نیستند، بلکه در واقع آزادی بیان در آموزش عالی، برای مأموریت آموزشی، امری کاملاً محوری است. ماموریت آموزشی ما با اجازه دادن به سخنرانی - همه انواع گفتار - به شرطی که یک فرد را هدف قرار ندهد یا ترویج خشونت نکند، کامل می‌شود.

]متمم اول  قانون اساسی ایالات متحده آزادی های مربوط به مذهب، بیان، اجتماعات و حق دادخواست را تضمین می‌کند. کنگره را از ترویج یک دین بر دیگران و همچنین محدود کردن اعمال مذهبی افراد منع می کند. این قانون آزادی بیان را با منع کنگره از محدود کردن مطبوعات یا حقوق افراد برای صحبت آزاد تضمین می کند. همچنین حق شهروندان برای تجمع مسالمت آمیز و درخواست از دولت خود را تضمین می کند"[.

برخی از افرادی که بیانیه را گوش کرده‌اند اعتقاد دارند این بیانیه فراخوانی برای نسل‌کشی است، در واقع، ترویج خشونت است. چه پاسخی برای آنها دارید؟

بیانیه باید به صراحت هرگونه درخواست برای نسل کشی را محکوم می‌کرد. اما نکته‌ای که می‌خواهم به آن اشاره کنم اینجاست: "شیوه تفسیر حرف اصلی را می‌زند". وقتی به فراخوان‌هایی مانند «از رودخانه تا دریا، فلسطین آزاد خواهد شد» نگاه می‌کنیم، برای برخی این یک ندای نسل‌کشی است. برای دیگران اینطور نیست. این بیانیه ای است از اینکه چه نوع دولتی باید در خاورمیانه وجود داشته باشد. انتفاضه در لغت به معنای مقاومت یا قیام است. این به معنای نسل کشی نیست. اما در یک زمینه خاص، می‌تواند به این معنی باشد. به همین ترتیب، «در کنار اسرائیل بایست» را می‌توان به عنوان اسلام هراسی تلقی کرد. بنابراین مسئله، دوباره، این است که چگونه و با چه شیوه‌ای این چیزها را تفسیر می‌کنیم. کلمات بدون زمینه موضوعی و فضایی که در آن گفتگو می‌شود، معنایی ندارند و این فضا و زمینه  در اینجا کلیدی است. با این اوصاف، مسئولین باید تصریح می کردند که اگرچه ممکن است برخی سخنان جرم تلقی نشوند و قابل مجازات نباشند، اما مطمئناً توسط این نهاد تأیید نمی شوند.

پس چگونه دانشگاه ها باید از آسیب واقعی ناشی از یهودستیزی و اسلام هراسی، در عین محافظت از آزادی بیان و آزادی دانشگاهی جلوگیری و آنها را برطرف کنند؟ آیا راهی برای متعادل کردن آن وجود دارد؟

کاملا. من دراینجا فقط می‌خواهم به نقد گفتمان آسیب‌شناختی مسلط بر مؤسسات آموزش عالی بپردازم، جایی که تعلق‌خاطر به آن، احساس آسایش در همه موارد تعبیر می‌شود،  و این حق که در این محیط به تو توهین نمی‌شود. این در واقع همان چیزی است که در حال حاضر زمینه ساز و شالوده وضعیت موجود است.

بنابراین من فکر می‌کنم که ما باید بپذیریم که آموزش عالی با ایجاد اختلال در این نوع گفتمان درمورد هراس و آزار، مرتکب اشتباه شده است. ما باید هراس و آزار  را بسیار دقیق تر تعریف کنیم و بدانیم که همین الآن درست زمانی است که می توانیم مسیر را اصلاح کنیم.

عنوان مصاحبه اصلی: شیوه تفسیر حرف اصلی را می‌زند: پروفسور پینتر ادعاهای یهودستیزی دانشگاه مینه‌سوتا را می سنجد

مصاحبه شونده، آمنه خالد، استاد گروه تاریخ کالج کارلتون  ، دانشگاه مینه‌سوتا (ایالات متححده امریکا)

مصاحبه کنندگان: تام کران (Tom Crann)، مگان بورکز (Megan Burks) و انگوک بوای (Ngoc Bui  )

14 دسمابرر 2023 (23 آذر 1402) اخبار مینه ‌سوتا MPR News ‌