«اشتباهات مسیر شغلی» بررسی شد

به گزارش لیزنا، دومین پیش‌نشست نوآوری و کارآفرینی با عنوان «اشتباهات مسیر شغلی»  با حضور میلاد روشنی (دانشجوی دکتری کتابداری و اطلاع‌رسانی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران) دبیر این پیش نشست و امین آرامش (مؤسس و راهبر پادکست کارنکن و مدرس سئو)  در تاریخ یکشنبه ۳۰ بهمن‌‌ماه ۱۴۰۱، از ساعت ۱۹ تا ۲۱ در محیط ادوبی کانکت انجمن علمی کتابداری و اطلاع­رسانی برگزار شد.

امین آرامش به اهمیت مسیر شغلی پرداختن و گفت:  اینکه چرا شغل مهم است؟ دلایل زیادی از جمله تعداد ساعات زندگی که درگیر شغل است، محرک اقتصادی است، رضایت از زندگی متاثر از آن است، شغل روی تفریح و روابط اجتماعی نیز تاثیر می‌گذارد. هویت اجتماعی برخی به آن گره خورده، علاقه به شغل مهم شده‌است. همچنین اوضاع شغلی عوض شده است و نمی‌توان مانند گذشته با مدرک دانشگاهی لزوماً شغل مناسبی پیدا کرد. بنابراین روش‌های طراحی مسیر شغلی نیز مهم است. همانطور که برای خرید کردن وقت می‌گذاریم، باید برای مساله مهم شغل هم وقت گذاشت. ضمنا امروزه روش‌های متداول شغلی نیز جوابگو نیست و در نهایت ما حق انتخاب داریم.

امین آرامش به معرفی پادکست “کارنکن ارائه” پرداخت که شامل زمان و چگونگی شکل‌گیری، میزان بازدیدهایی که در سال‌های اخیر به حدود ۳ میلیون رسیده، برنامه‌هایی برای برند اول شدن “کارنکن” در حوزه مسیر شغلی بود.

سپس امین آرامش درباره اشتباهات رایج مسیر شغلی گفت:

-استفاده از روش شغل محورِ محدود: منظور این است که مشاغل دنیای جدید درنظر گرفته نمی‌شود و به چند شغل محدود و کلیشه‌ای فکر می‌شود. در حالی که باید به استعدادها، فرصت‌ها، مشاغل نوین توجه نمی‌شود.

-استفاده از روش تست محور برای مسیر شغلی: در این روش فقط به تست‌های شخصیت شناسی (مانند MBTIو کریفتون، اکانر، گارنر و …) برای شغل یابی استفاده می‌شود که دارای خطا و ضعف است. یکی ضعف‌های عملکردی مانند جامع نبودن پارامترهای تست، مدل‌سازی اشتباه، خطا هنگام انجام تست، به روز نبود مصادق شغلی است. دیگری ضعف ذاتی است که در واقع در نظر نگرفتن بازار و مشخص نبودن قدم بعدی است.

-وقت نگذاشتن برای کارآموزی: کارآموزی مانند یک دانشگاه است. یک نوع سرمایه‌گذاری برای خود و تقویت رزومه است. همچنین کار در محیط واقعی است. بنابراین چندماه کارآموزشی عملی و واقعی برای ورود به مسیر شغلی لازم است چراکه تجربه می‌آورد.

-فکر می‌کنیم شغل‌مان حتما باید به کارمان مربوط باشد: چنین تفکری درست نیست. حتی طبق آمار سه‌چهارم افراد در امریکا نیز شغل مرتبط با رشته ندارند. از طرفی کمتر کسی رشته‌اش را خودش انتخاب کرده‌است و اکثرا از روی اجبار و اتفاق در آن رشته مشغول هستیم.

-فکر می‌کنیم ادامه تحصیل لزوماً چیز خوبی است: اکنون دنیا، دنیای مهارت است. البته نمی‌گوییم ادامه تحصیل چیز بدی است اما وقتی مهارت برای شغل کافی باشد، ادامه تحصیل لزومی ندارد.

-این نکته را باید در نظر گرفت که دانشگاه در ابتدا ابزاری برای رسیدن به شغل بهتر بوده‌است اما اکنون به هدف تبدیل شده است.

-نیاز بازار را در نظر نمی‌گیریم: در برخی حوزه‌ها به‌واسطه تعداد زیاد فارغ‌التحصیلان فرصت شغلی اشباع شده‌است. در حالی که در بسیای از حوزه‌ها فرصت شغلی زیاد است اما انسان مهارت‌مندی وجود ندارد. عرضه و تقاضا باید در نظر گرفته شود.

-یاد نگرفته‌ایم که چگونه یاد بگیریم: یادگیری به روش “چریکی” یعنی در مدت کوتاهی برای یادگیری هر چیزی کافی‌است. به شرط تمرکز و با هدف مهارت‌مند شدن.

-فروشندگی را بلد نیستیم: این نکته را باید توجه داشت که در هر شغلی که باشیم، به نوعی فروشنده هستیم. برای این کار باید فنون رزومه‌نویسی، مهارت مذاکره و شبکه‌سازی را نیز بدانیم.

-از دیگران یاد نمی‌گیریم: داستان‌های واقعی که شبیه ما هستند اما تجربه عملی و گران‌بها دارند واقعا تاثیرگذار است.

امین آرامش در پاسخ به سوال  دانشجویان رشته کتابداری از برنامه درسی و عدم استخدامی این رشته گلایه دارند. راه حل شما چیست؟ با اشاره به فرصت‌های شغلی جدید و لزوم اینکه باید مهارت‌های منطبق بر این فرصت‌ها را یاد گرفت، گفت فرق ندارد دانشجوی چه رشته‌ای باشیم در همه رشته‌ها و همه کشورها این مشکلات وجود دارد و راه حل پیدا کردن عرضه و تقاضای بازار شغلی و رفتن به آن سمت است.