بخشی از سانسور و ممیزی به صاحب اثر برمی گردد

ژیلا محمدشاهی، نویسنده و شاعر در گفتگو با خبرنگار لیزنا، در پاسخ به این سوال که آیا تاکنون آثارش درگیر ممیزی و سانسور شده است، عنوان کرد: خوشبختانه درباره کتاب «زنی با موهای ژولیده» درگیر موضوع ممیزی و سانسور نشدم چون قبل از چاپ کتاب، 5 نفر آن را نقد کرده بودند و نقدهای خوبی هم روی آن بود، اما دو شعر از کتاب اولم به نام «کم رنگ تر از سایه» طی فرآیند سانسور حذف شد، درواقع سعی می کنم همواره اگر حرف و نقدی دارم، در لفافه مطرح کنم.

وی با بیان اینکه سانسور و ممیزی معمولا به خود افراد برمی گردد تا به اشعار و آثار آنها، ادامه داد: درحال حاضر شاعران بسیار خوبی داریم که شعرهایشان هم ایرادی ندارد اما به دلیل برخی رفتارهای آنها که از نظر عده ای غیرمنطقی آمده است، آثارشان درگیر ممیزی می شود.

این نویسنده تصریح کرد: البته ناگفته نماند که برخی از افراد دوست دارند به کتاب هایشان (حتی با یک شعر شاید به عمد) ممیزی بخورد تا اینگونه در بین مردم تبدیل به یک برند و شناخته شوند، درحقیقت بخشی از سانسور و ممیزی به صاحب اثر بر می گردد.

محمدشاهی درباره تمایل مخاطبان به مطالعه کتاب های شعر و داستان گفت: آحاد مردم جامعه کتاب های داستان را بیشتر مطالعه می کنند چرا که درحال حاضر به دلیل عدم تربیت درست و کافی شاعران، خیلی از ناشران کتاب هایی را به چاپ می رسانند که هیچ ارزشی ندارد و درواقع حتی از دلنوشته هم کمتر هستند لذا مخاطبان شعر کاهش پیدا می کنند.

به گفته وی، وقتی مخاطب چند صفحه نخست یک کتاب شعر را ورق می زند دیگر تمایلی به مطالعه ادامه آن کتاب و حتی خرید کتاب های شعر دیگر نشان نمی دهد.

این نویسنده با ابراز تاسف از کمتر شدن مخاطبان کتاب های شعر در چند سال اخیر، ادامه داد: این کاهش مخاطب، به دلیل چاپ زیاد کتاب ها و حجم گسترده ای از مهمل بافی های موجود، بوده است اما درباره داستان این موضوع کمتر اتفاق افتاده چرا که داستان علاوه بر یک همزادپنداری، دارای شروع و پایان است و مخاطب با آن همراه می شود.