کتاب «هفت گنبد» نقد و بررسی شد

به گزارش لیزنا، به همت اندیشگاه رضوی سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، هفتادوسومین نشست ادبی شمس، در قالب دیدار با آقای نویسنده و با محوریت کتاب «هفت گنبد» برگزار شد.

این نویسندۀ جوان، «هفت گنبد» را بهترین اثر خود دانست و با ابراز این‌که الگوی من در این اثر، ادبیات دورۀ قاجار است، گفت: این کتاب براساس کتاب «هفت پیکر» نظامی گنجوی در ژانر اجتماعی نوشته شده و نثر آن، تحت تأثیر ادبیات آن دوره است.

سید محمد طلوعی اضافه کرد: در دورۀ قاجار بسیاری از کلمات عربی و ترکی و... وارد زبان فارسی شد که با چسب زبان فارسی به ادبیات ما چسبیده بود. زبان فارسی در جایی قرار گرفته بود که ادیبان ما نمی‌دانستند باید چه کنند. در این میان، قائم‌مقام فراهانی از سر سواد و دانشی که داشت، به ساده‌سازی زبان فارسی پرداخت.

وی گفت: در ادبیات فارسی دو داستان‌نویس داریم که یکی فردوسی و دیگری، نظامی گنجوی است و البته کمی هم عطار که این سه، از ساختار داستان‌گویی فارسی استفاده می‌کنند که به تعبیر دیگر، همان شعر روایی است.

طلوعی ادامه داد: «برهم‌اثرگذاری فارسی» و «توالی»، دو حداقلی است که باید در داستان وجود داشته باشد؛ به این معنا که یک حادثه و اتفاق موجب اتفاق دیگر شود و مبتنی بر اتفاقاتی باشد که در دنیای واقعی وجود دارد.

در خلال برنامه، حضار به بیان نظرات خود دربارۀ «هفت گنبد» پرداختند و نقاط ضعف و قوت این اثر را از دیدگاه فردی بیان کردند.

عباس‌زاده در جایگاه خوانندۀ «هفت گنبد» بر نقاط قوت این اثر انگشت گذاشت و آن را اثری شیوا با ادبیاتی دلنشین خواند.

طلوعی در پاسخ به انتقاد یکی از حضار که گاه در «هفت گنبد» فهم اثر برای خواننده دشوار می‌شود گفت: نویسنده وقتی می‌خواهد بنویسد، انعکاس‌های درونی خودش را می‌نویسد و شاید اصلاً تمرکزی بر مخاطب نداشته باشد.

وی ادامه داد: در مرحلۀ خلق اثر، تمجید و تقبیح دیگران برایم اهمیتی ندارد؛ چرا که برای خوشایند یا بدایند دیگران نمی‌نویسم و آنچه برایم اهمیت دارد، سیر تحول انفسی شخصیت‌های داستانم است.

گفتنی است که «هفت گنبد» مجموعۀ هفت داستان است که به همت انتشارات افق، در سال1396 منتشر شد و سال 97 به چاپ دوم رسید.