داخلی
»اخبار کتاب
نشست «تصادم فارسی و هندی در عهد زوال مغولان هند» در دهلی‌نو برگزار شد
به گزارش لیزنا بر اساس اعلام روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، موزه و کتابخانه یادبود نهرو و انجمن یادبود نندیتا پرساد سهایی، پنجمین جلسه از سلسله نشست‌های «آنچه مهم است نظریه است نه زبان» که هر سال به یادبود پروفسور نندیتا پرساد سهایی، تاریخ‌دان هندی برگزار می‌شود را با موضوع «تصادم فارسی و هندی در عهد زوال مغولان هند» و با سخنرانی مظفر عالم، تاریخ‌دان هندی و استاد دانشگاه شیکاگو آمریکا، برگزار كردند.
مظفر عالم در سخنرانی خود در این نشست به موضوع افول زبان فارسی و جایگزینی آن با زبان اردو و هندی در اواخر دوره گورکانیان پرداخت و با ذکر چند مثال از شعر شاعران اردوزبان که به تدریج از شعر فارسی به شعر اردو روی آوردند و آن را گسترش دادند، به اثبات نظریه خود در این مورد پرداخت.
وی سخنان خود را با این نکته آغاز کرد که زبان فارسی به عنوان زبان پادشاهان و طبقه اشراف وارد هند شد و در ادامه گفت: این زبان نقش مهمی در یکپارچگی شعرا و ادیبان آسیای مرکزی، آسیای جنوب و ایران ایفا كرده است. زمانی اندیشمندان بر این باور بودند که بدون آشنایی با زبان فارسی نمی‌توان فرهنگ هند را بررسی کرد.
این تاریخ‌دان هندی در بخش دیگری از سخنان خود تأکید کرد: افول زبان فارسی در حقیقت از زمان اورنگزیب، پادشاه گورکانی آغاز شد و او بود که دستور تألیف چندین کتاب به زبان هندی را صادر کرد.
وی در ادامه با ذکر نام چند شاعر فارسی‌گو که بعدها بیشتر به اردو شعر سرودند مانند مصحفی و میر تقی میر، گفت: این شاعران اگرچه سرایش شعر به زبان اردو را آغاز کرده بودند، اما همواره زبان فارسی را ارج می‌نهادند. چنانچه بعدها شاعری مانند اسدالله خان غالب دهلوی ظهور کرد که از شعرای بزرگ فارسی و اردو در شبه قاره هند است.
مظفر عالم افزود: در اواخر دهه 1860 میلادی اگرچه زبان فارسی اهمیت سیاسی خود را از دست داده بود؛ اما چندین تن از اعضای سلطنت گورکانی که در نظام سیاسی انگلیسی‌ها آغاز به کار کرده بودند، خاطرات خود را به زبان فارسی نگاشتند.
وی با ذکر چند داستان از دربار مغولان و شاعران فارسی، به نقد چگونگی زوال فارسی در این دوران پرداخت و گفت: در قرن هیجدهم میلادی، زوال این زبان آغاز و زبان هندو جاگزین آن شد؛ اما قدرت فرهنگی این زبان هنوز هم پابرجاست و شاعری مانند اقبال لاهوری در همین دوران به اوج شهرت رسید.
گفتنی است؛ خانم پروفسور نندیتا سهایی، تاریخ‌دان هندی است که از سال 2006 استاد مرکز مطالعات تاریخی دانشگاه جواهر لعل نهرو دهلی‌نو بود و قبل از آن به مدت شانزده سال در دانشکده هندو وابسته به دانشگاه دهلی به تدریس در رشته تاریخ می‌پرداخت. وی در سال 2013 درگذشت.
۱. از توهین به افراد، قومیت‌ها و نژاد‌ها خودداری کرده و از تمسخر دیگران بپرهیزید و از اتهام‌زنی به دیگران خودداری نمائید.
۲.از آنجا که پیام‌ها با نام شما منتشر خواهد شد، بهتر است با ارسال نام واقعی و ایمیل خود لیزنا را در شکل دهی بهتر بحث یاری نمایید.
۳. از به کار بردن نام افراد (حقیقی یا حقوقی)، سازمان‌ها، نهادهای عمومی و خصوصی خودداری فرمائید.
۴. از ارسال پیام های تکراری که دیگر مخاطبان آن را ارسال کرده اند خودداری نمائید.
۵. حتی الامکان از ارسال مطالب با زبانی غیر از فارسی خودداری نمائید.