پیام و پوستر روز جهانی کتاب کودک ۲۰۱۷ منتشر شد

به گزارش لیزنا، براساس اعلام روابط عمومی کتابک، سرگی ماخوتین (Sergey Makhotin) نویسنده‌ سرشناس روسی، پیام امسال روز جهانی کتاب کودک را نوشته است و کیوان عبیدی‌آشتیانی آن را به فارسی ترجمه کرده است.

ماخوتین در سال ۱۹۵۳ در شهر سوچی روسیه متولد شد و هم اکنون در سن‌پطرزبورگ زندگی می ‌ند. او فارغ‌التحصیل رشته ادبیات از انستیتوی ادبیات ماکسیم گورکی مسکو است. ماخوتین به عنوان سرویراستار و نویسنده، در چندین مجله‌ی کودکان فعالیت خود را آغاز کرد و در حاضر، سردبیر برنامه‌ای رادیویی برای کودکان در «رادیو روسیه» است. او به عنوان شاعر و نویسنده تا کنون بیش از بیست عنوان کتاب برای کودکان و نوجوانان به چاپ رسانده است. از او همچنین اشعاری نیز به چاپ رسیده است. در سال ۲۰۰۴ مجموعه‌ای از اشعار او با عنوان «من شبیه کی هستم؟» برای کودکان، «جایزه‌‌ی ادبی مارشاک» را از آن خود کرد و در سال ۲۰۰۸ نیز نام او برای کتاب «ویروس معترض The virus of grumbling» در فهرست افتخار IBBY معرفی شد.

میخائیل فدوروف (Mikhail Fedorov) هنرمند برجسته روسی نیز پوستر روز جهانی کتاب کودک ۲۰۱۷ را طراحی کرده است. فدورو در سال ۱۹۴۱ در موسکو زاده شده است. او در سال ۱۹۶۴ از آکادمی نساجی مسکو فارغ التحصیل شد. فدروف در طول زندگی با تنوع آثار هنری از جمله نقاشی، طراحی پوستر، گرافیک، مد، تصویرگری کتاب کودکان نشان داده است که هنر دغدغه‌ اوست. در میان انواع هنرهای نامبرده، تصویرگری به خصوص تصویرگری کتاب کودک برای او از همه مهم‌تر است. فدوروف تا کنون بیش از ۹۰ کتاب را تصویرگری و بیش از ۳۰ جایزه در سطح ملی و بین‌المللی دریافت کرده است که از میان آن‌ها می‌توان به کسب نشان طلایی مسابقه تصویرگری براتیسلاوا در سال ۲۰۰۷ اشاره کرد. فدورو همچنین در سال ۲۰۱۶ از سوی شعبه‌ی IBBY در روسیه، به عنوان نامزد دریافت جایزه‌ی هانس کریستین آندرسن معرفی شد.

روز جهانی کتاب کودک، ۲ آوریل ۲۰۱۷ برابر با ۱۳ فروردین ۱۳۹۶ در  سراسر دنیا برگزار می‌شود.

 در زیر متن پیام سرگی ماخوتین برای روز جهانی کتاب کودک ۲۰۱۷ را می خوانید.

پیام سرگی ماخوتین:

«در دوره کودکی عاشق درست کردن خانه با مکعب و بقیه اسباب بازی هایم بودم. سقف تمام خانه هایی که می ساختم از کتابی تصویری بود. در رویاهایم از آن خانه ها بالا می رفتم، روی بستری از قوطی کبریت ها دراز می کشیدم و ابرها یا آسمان پر ستاره را نگاه می کردم. تمام رویاهایم بر می‌گشت به تصویری که بیش تر از همه دوست داشتم.

من تمام قواعد حسی یک زندگی کودکانه را که به دنبال خلق محیطی امن و آرام است دنبال کرده ام و کتاب کودک به معنای واقعی کمک بزرگی در جهت دست یابی به آن بوده است.

وقتی بزرگ تر شدم و خواندن را یاد گرفتم، کتاب در تخیلاتم بیش تر شبیه به یک پروانه و یا پرنده بود تا سقف یک خانه. صفحه های کتاب مثل بال های پرنده ها و صدای خش خش برگ ها بودند، انگار کتابی که لبه پنجره بود عجله داشت پنجره باز شود و به دنیایی ناشناخته برود. کتاب را برمی داشتم، می خواندم و به نظر می رسید کتاب آرام می شد. بعد، سفرِ من به سرزمین ها و دنیاهای دیگر آغاز می شد و دنیای تخیلاتم بزرگ و بزرگ تر می شد.

چه شادی بزرگی بود وقتی کتاب جدیدی در دست می گرفتم! در ابتدا هیچ چیز از داستان نمی دانید. در مقابل وسوسه خواندن صفحه آخر کتاب مقاومت می کنید. و چه بوی خوبی دارد! نمی شود این بو را در اجزاء کتاب تقسیم کرد: جوهر چاپ، چسب... نه، غیرممکن است. کتاب یک بوی خاص دارد، بویی منحصر بفرد و هیجان انگیز. چسبندگی بعضی صفحات طوری است که انگار کتاب هنوز در خواب است. و وقتی بیدار می شود که شروع به خواندنش می کنید.

شما بزرگ می شوید و دنیای اطرافتان پیچیده تر می شود. با پرسش هایی روبرو می شوید که حتی بزرگسالان توانایی پاسخ گویی اش را ندارند، گرچه، در میان گذاشتن این پرسش ها و رازها و شک ها با دیگران مهم است اما این جا نقطه ای است که کتابی به کمکتان می آید.

احتمالا با خواندن هر کتاب خیلی از ما با خودمان فکر می کنیم: این داستان درباره زندگی من نوشته شده! و حس می کنیم شخصیت محبوبمان در داستان شبیه خودمان است. او هم مشکلاتی مثل خودمان را تجربه کرده و خودش را برای حل مشکلات به شکلی صحیح مجهز کرده است. و شخصیتی دیگر که اصلا شباهتی به ما ندارد اما دلمان می خواهد الگویمان باشد، الگوی شهامت.

وقتی بچه ها (دختر یا پسر) می گویند: «کتاب خواندن را دوست ندارم!» خنده ام می گیرد. نمی توانم باور کنم. آن ها مسلما بستنی می خورند، بازی می کنند و فیلم های جالب می بینند. به زبانی دیگر آن ها دوست دارند خوش باشند و خواندن نه تنها کار سختی نیست و به رشد عواطف و شخصیت انسان کمک می کند بلکه در راس تمام خوشی هاست.

و نویسندگان کتاب های کودک با همین هدف دست به قلم می شوند.»