سرعت پیشرفت فناوری و فناوری‌های آینده

دکتر جعفر مهراد استاد پیشکسوت دانشگاه شیراز در یک گفتگوی اختصاصی با خبرنگار لیزنا درباره سرعت پیشرفت فناوری در عصر دیجیتال و فناوری های آینده گفت: سرعت پیشرفت فناوری با رشد سریع و تصاعدی همراه است. عوامل متعددی در سرعت بی سابقه نوآوری تکنولوژیکی نقش دارند:

١- قانون مور: قانون مور که به نام گوردون مور یکی از بنیانگذاران اینتل نامگذاری شده است، ناظر بر این است که تعداد ترانزیستور های روی یک تراشه تقریباً هر دو سال یکبار دو برابر می شود که منجر به افزایش نهایی در قدرت محاسباتی می شود. این روند به توسعه رایانه های سریعتر و قدرتمند تر دامن زده است و امکان ایجاد فناوری ها و برنامه های کاربردی پیچیده تر را فراهم کرده است.

٢- ارتباط جهانی: در دسترس بودن گسترده اتصال به اینترنت پرسرعت، انتشار سریع اطلاعات، همکاری بین افراد در سازمان ها و تبادل نظر در مقیاس جهانی را تسهیل کرده است. این بهم پیوستگی، با امکان برقراری ارتباط بلادرنگ، سرعت نوآوری های تکنولوژیکی، همکاری ها و به اشتراک گذاری دانش را بیش از پیش آسان کرده است.

٣- همکاری متن باز: گسترش نرم افزارهای منبع باز و پلاتفرم های توسعه مشارکتی، نوآوری را توسعه بخشیده و به توسعه دهندگان در سراسر جهان اجازه می دهد در پروژه ها مشارکت کنند و کدها را به اشتراک بگذارند. این مدل مشارکتی توسعه و پذیرش فناوری ها، موجبات تسهیل چارچوب ها و استانداردهای جدید را فراهم آورده است.

۴- فناوری های نوظهور: پیشرفت در فناوری های نوظهور مانند هوش مصنوعی، یادگیری ماشین، بلاک چین، اینترنت اشیا و واقعیت افزوده باعث پیشرفت سریع در حوزه های مختلف شده و برنامه ها و خدمات سنتی و دستی را در معرض اضمحلال قرار داده است.

۵- روش های توسعه چابک: روش های توسعه چابک بر بازخورد مستمر و تکرار سریع تاکید دارند و سازمان ها را قادر می سازند تا به سرعت به نیازمندی های متغیر، پویایی بازار و پیشرفت های فناوری پاسخ دهند. این رویکرد چابک، سرعت توسعه و استقرار نرم افزار ها را تسریع می کند و به سازمان ها این امکان را می دهد که ارزش بیشتری را به مشتریان ارایه کنند.

۶- سرمایه خطر پذیر و اکو سیستم های نوآوری: در دسترس بودن منابع مالی سرمایه گذاری خطر پذیر و اکو سیستم های نوآوری قوی، کارآفرینی در بخش فناوری را تقویت می کند. استارتاپ ها و شرکت های فناوری از این منابع برای توسعه و تجاری سازی محصولات و خدمات و مدل های تجاری جدید استفاده می کنند و باعث ایجاد نوآوری مداوم و تحول در بازار می شوند.

٧- رقابت جهانی و پویایی بازار: رقابت شدید بین شرکت های فناوری، همراه با پویایی بازار در حال تحول، سازمان ها را تشویق می کند تا به سرعت دست به نوآوری زده و خود را از طریق پیشرفت های فناوری و تجریه کاربر و تا ارزش متمایز کنند.

دکتر مهراد در ادامه این گفتگو به مهمترین فناوری ها در دهه آینده پرداخت و گفت: پیش بینی در این زمینه مستلزم حدس و گمان است، اما برخی از حوزه ها احتمالا اهمیت خود را افزایش خواهند داد و ممکن است فناوری های جدیدی نیز تولید شود. به اعتقادم مهمترین فناوری های دهه آینده به این ترتیب است:

١- هوش مصنوعی و یادگیری ماشین: این حوزه در حال حاضر تحولات شگرفی در صنایع مختلف بوجود آورده است و احتمالا با پیشرفت در یادگیری عمیق، یادگیری تقویتی و پردازش زبان طبیعی به این کار ادامه خواهند داد.

٢- بلاکچین: فراتر از ارزهای دیجیتالی، فناوری بلاکچین کاربردهای بالقوه‌ای در مدیریت زنجیره تامین، مراقبت های بهداشتی، مالی و موارد دیگر دارد که موجبات شفافیت، امنیت و کارآیی را فراهم می آورد.

٣- اینترنت اشیا: دستگاه های اینترنت اشیا به تکثیر ادامه خواهند داد و اشیا روزمره را متصل نموده و امکان جمع آوری داده ها، اتوماسیون و کارایی بهبود یافته در صنایع بیش از پیش میسر خواهد شد.

۴- فناوری جی ۵: شبکه های جی ۵ سرعت بیشتر، تاخیر کمتر و افزایش اتصال را نوید می دهند و نوآوری هایی را در زمینه هایی مانند وسایل نقلیه خوران، مراقبت های بهداشتی از راه دور و واقعیت افزوده را ممکن می سازد.

۵- بیوتکنولوژی و بیوانفورماتیک: پیشرفت در مهندسی ژنتیک، پزشکی شخصی سازی شده، و بیوانفورماتیک احتمالا انقلابی را در مراقبت های بهداشتی، کشاورزی و پایداری محیط زیست بوجود خواهند آورد.

۶- محاسبات کوانتومی: در حالی که محاسبات کوانتومی هنوز در مراحل ابتدایی خود است، این پتانسیل را دارد که مسایل پیچیده را به طور تصاعدی سریع تر از رایانه های کلاسیک حل کند و بر زمینه هایی مانند رمزنگاری، علم مواد و بهینه سازی تاثیر گذارد.

وی در پایان تصریح کرد: این فناوری ها، در میان سایر فناوری ها، احتمالا جنبه های مختلف جامعه، اقتصاد و زندگی روزمره را در دهه آینده شکل خواهند داد.با این حال، تاثیر و اهمیت هر یک ممکن است بسته به پیشرفت های تکنولوژیکی، چارچوب های نظارتی و پذیرش اجتماعی متفاوت داشته باشند.